Papirus 105

Papirus 105 (GA)
P. Oxyrhynchus 4406
Ilustracja
Data powstania

V/VI wiek

Rodzaj

Kodeks papirusowy

Numer

P 105 {\displaystyle {\mathfrak {P}}^{105}} (GA)

Zawartość

Ewangelia Mateusza †

Język

grecki

Rozmiary

16,8 × 13,6 cm

Typ tekstu

tekst aleksandryjski

Miejsce przechowywania

Sackler Library

Papirus 105 (według numeracji Gregory-Aland), oznaczany symbolem P 105 {\displaystyle {\mathfrak {P}}^{105}} – grecki rękopis Nowego Testamentu, spisany w formie kodeksu na papirusie. Paleograficznie datowany jest na V lub VI wiek. Zawiera fragmenty Ewangelii Mateusza.

Opis

Zachowały się tylko fragmenty czterech kart Ewangelii Mateusza (27,62-64; 28,2-5)[1].

Historia

Na liście rękopisów znalezionych w Oksyrynchos znajduje się na pozycji 4406. INTF umieścił rękopis na liście greckich rękopisów Nowego Testamentu, w grupie papirusów, dając mu numer 105. Tekst rękopisu opublikował J. David Thomas w 1997 roku[2].

Rękopis datowany jest przez INTF na V/VI wiek[1].

Jest cytowany w krytycznych wydaniach greckiego Nowego Testamentu (NA27[3], UBS4[4]).

Obecnie przechowywany jest w Sackler Library (Papyrology Rooms, P. Oxy. 4406) w Oksfordzie[1].

Zobacz też

Przypisy

  1. a b c INTF, Handschriftliste
  2. J. David Thomas, The Oxyrhynchus Papyri LXIV (London: 1997), pp. 12–13
  3. Eberhard et Erwin Nestle: Novum Testamentum Graece. communiter ediderunt: B. et K. Aland, J. Karavidopoulos, C. M. Martini, B. M. Metzger. Wyd. 27. Stuttgart: Deutsche Bibelgesellschaft, 2001, s. 58. ISBN 978-3-438-05100-4.
  4. Eberhard et Erwin Nestle: Novum Testamentum Graece. communiter ediderunt: B. et K. Aland, J. Karavidopoulos, C. M. Martini, B. M. Metzger. Wyd. 27. Stuttgart: Deutsche Bibelgesellschaft, 2001, s. 10. ISBN 978-3-438-05100-4.

Bibliografia

  • J. David Thomas, The Oxyrhynchus Papyri LXIV (London: 1997), pp. 12–13.

Linki zewnętrzne

  • "Continuation of the Manuscript List" Institute for New Testament Textual Research, University of Münster. Retrieved April 9, 2008
  • p
  • d
  • e
Papirusy
  1. skatalogowany również pod numerem P 58
  2. fragment początkowo oznakowany jako P 67