Parlament Francji

Parlament Francji

Państwo	Francja
Rodzaj	bikameralny
Kierownictwo
Przewodniczący Senatu	Gérard Larcher
Przewodniczący Zgromadzenia Narodowego	Yaël Braun-Pivet
Struktura
Liczba członków	925 348 senatorów 577 deputowanych
Ordynacja	większościowa
Siedziba
Pałac wersalski Wersal
Strona internetowa

Francja Ten artykuł jest częścią serii: Ustrój i polityka Francji System prawny System prawny Francji Ustrój polityczny Ustrój polityczny Francji Konstytucja Konstytucja Francji Władza ustawodawcza Parlament Zgromadzenie Narodowe Przewodniczący Senat Przewodniczący (Lista) Kongres Parlamentu Francuskiego Władza wykonawcza Prezydent Premier Rząd Władza sądownicza Wymiar sprawiedliwości Rada Konstytucyjna Sąd Kasacyjny Rada Stanu Prokuratura Kontrola państwowa Trybunał Obrachunkowy Finanse Bank Francji Samorząd terytorialny Podział administracyjny Samorząd terytorialny Partie polityczne Partie polityczne Francji Partia Socjalistyczna Republikanie Front Narodowy Unia Demokratów i Niezależnych Lewicowa Partia Radykalna Reconquête Wybory Wybory parlamentarne: 2017 Wybory prezydenckie: 2017 Wybory do PE: 2019 Wybory gminne: 2020 Polityka zagraniczna Polityka zagraniczna Ministerstwo Spraw Zagranicznych

Parlament Francji – organ francuskiej władzy ustawodawczej.

Obecny system parlamentarny jest bikameralny i dzieli się na:

• Izbę wyższą (Chambre haute) - Senat Francji posiadający 348 miejsc
• Izbę niższą (Chambre basse) - Zgromadzenie Narodowe posiadające 577 miejsc.

Organizacja władzy

Obie izby parlamentu urzędują w osobnych siedzibach, którymi są:

• Pałac Luksemburski jako miejsce urzędowania Senatu
• Pałac Burbonów jako miejsce spotkań Zgromadzenia Narodowego.

Kongres Parlamentu Francuskiego to wspólne posiedzenie Zgromadzenia Narodowego i Senatu, zwoływane w Pałacu Wersalskim.

Każda izba parlamentu ma swoje reguły oraz zasady którymi poddawani są jej członkowie. Parlament spotyka się w trakcie jednej 9 miesięcznej sesji w trakcie roku. W razie nagłej sprawy, Prezydent może podjąć decyzję o zwołaniu specjalnej sesji parlamentu. Władza parlamentarna została osłabiona w trakcie istnienia Czwartej Republiki. Zgromadzenie Narodowe może przyjąć wotum nieufności dla rządu jeśli rząd nie uzyska absolutnej większości głosów. W rezultacie rząd (Premier oraz ministrowie) muszą zdobyć większość głosów ze strony ugrupowania, które reprezentują, a zarazem powinno posiadać wystarczającą liczbę głosów aby przyjąć wotum zaufania. Okres rządzenia rządu i prezydenta pochodzących z przeciwnych obozów politycznych nazywa się koabitacją.

Członkowie parlamentu posiadają immunitet poselski. Obie izby parlamentu posiadają swoje komisje które zajmują się sprawami pozostających w kompetencjach danej izby. Jeśli jest to konieczne w celu zbadań pewnych spraw związanym z życiem izby może powstać komisja śledcza, która może uchylić immunitet.

W 2011 roku liczba senatorów została zwiększona z 321 do 348^[1].

Historia

Przypisy

Bibliografia

• Sposób wyboru senatorów (fr.)
• Les Assemblées parlementaires françaises (numéro 5216) de Pascal JAN aux éditions La Documentation française (ISSN : 1763-6191)
• Philippe Georges et Guy Siat, Droit public, Sirey, 2004
• Sous la direction de Jean-Luc Parodi, Institutions et vie politique, la documentation française, 2003