Pelea sarnia
| Pelea capreolus[1] | |||
| (Forster, 1790) | |||
 Samiec | |||
 Samica | |||
| Systematyka | |||
| Domena | eukarionty | ||
|---|---|---|---|
| Królestwo | zwierzęta | ||
| Gromada | ssaki | ||
| Podgromada | żyworodne | ||
| Infragromada | |||
| Rząd | Cetartiodactyla | ||
| Podrząd | przeżuwacze | ||
| Infrarząd | Pecora | ||
| Rodzina | wołowate | ||
| Podrodzina | antylopy | ||
| Plemię | koby | ||
| Rodzaj | Pelea | ||
| Gatunek | pelea sarnia | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
 | |||
| |||
| |||
Pelea sarnia[4], dawniej także: antylopa sarnia[5] (Pelea capreolus) – gatunek ssaka z podrodziny antylop (Antilopinae) w obrębie rodziny wołowatych (Bovidae), jedyny przedstawiciel rodzaju Pelea[2].
Zasięg występowania
Pelea sarnia występuje w Afryce Południowej – na terenie RPA, Eswatini i Lesotho[3]
Morfologia
Antylopa długości do 130 cm i ogona do 30 cm, wysokość w kłębie do 80 cm. Samce posiadają proste rogi do 30 cm długości.
Posiada miękką sierść o ubarwieniu brązowoszarym, od spodu przechodzącym w biały.
Ekologia
Żyje w małych grupkach na zarośniętych stokach gór, niekiedy schodzi do dolin. Odżywia się roślinami.
Przypisy
- ↑ Pelea capreolus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Pelea. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2023-12-02]. (ang.).
- ↑ a b Pelea capreolus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk, 2015, s. 297. ISBN 978-83-88147-15-9.
- ↑ Zygmunt Kraczkiewicz: SSAKI. Wrocław: Polskie Towarzystwo Zoologiczne - Komisja Nazewnictwa Zwierząt Kręgowych, 1968, s. 81, seria: Polskie nazewnictwo zoologiczne.
Encyklopedia internetowa:
- SNL: rådyrantilope
- Catalana: 0139487
