Peter Hyballa

Peter Hyballa

Peter Hyballa (2013)
Data i miejsce urodzenia	5 grudnia 1975 Bocholt
Wzrost	183 cm
Kariera trenerska
Lata Drużyna 1993–1996 Borussia Bocholt (młodzieżowa) 1996–1998 1. FC Bocholt U-19 1998–1999 SC Münster 08 U-19 1999–2001 Preußen Münster U-17 2000–2001 Preußen Münster (asystent) 2001–2002 Arminia Bielefeld U-19 2002–2003 Ramblers Windhuk 2004–2007 VfL Wolfsburg U-17, U-19 2007–2010 Borussia Dortmund U-19 2010–2011 Alemannia Akwizgran 2012 Red Bull Juniors 2012–2013 Sturm Graz 2014 Bayer Leverkusen (asystent) 2014–2016 Bayer Leverkusen U-19 2016–2017 NEC Nijmegen 2018–2020 DAC Dunajská Streda 2020 NAC Breda 2020–2021 Wisła Kraków 2021 Esbjerg fB 2021 Türkgücü Monachium 2022 AS Trenčín 2023 NAC Breda
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Peter Hyballa (ur. 5 grudnia 1975 w Bocholt) – niemiecko-holenderski trener piłkarski.

Życiorys

Urodził się 5 grudnia 1975 w Bocholt w Niemczech Zachodnich^[1][2], jako syn Holenderki pochodzącej z Rotterdamu Yvonne Verhoeff i Niemca Hansa-Joachima Hyballi, pastora tamtejszych marynarzy^[3]. Studiował psychologię, pedagogikę oraz nauki sportowe^[2].

W latach 1993–1996 prowadził młodzieżową drużynę Borussii Bocholt, zaś kolejne dwa lata pracował z drużyną młodzieżową (U-19) innego klubu z rodzinnego miasta – 1. FC Bocholt. Sezon 1998/1999 spędził z drużyną U-19 SC Münster 08, a kolejne dwa lata trenował młodzieżowców (U-17) Preußen Münster, przy czym w sezonie 2000/2001 był także asystentem trenera pierwszej drużyny. Przez kolejny rok prowadził drużynę U-19 Arminii Bielefeld^[4].

Po raz pierwszy prowadził pierwszą drużynę w namibijskim klubie Ramblers Windhuk od lipca 2002 do czerwca 2003^[4][5]. Następnie powrócił do Niemiec, by trenować drużyny młodzieżowe (U-17, U-19) VfL Wolfsburg (2004–2007) oraz Borussii Dortmund (U-19 – w latach 2007–2010).

Od lipca 2010 samodzielnie prowadził seniorski zespół Alemannii Akwizgran, z którą sensacyjnie doszedł do ćwierćfinału w pucharze Niemiec, z którego odpadł po potyczce z niemieckim gigantem – Bayernem Monachium^[6][7]. 13 września 2011, przestał pełnić obowiązki pierwszego trenera.

Następnie przeniósł się do Austrii i trenował juniorów Red Bull Salzburg (styczeń – maj 2012) oraz pierwszą drużynę Sturmu Graz (maj 2012 – kwiecień 2013). W 2014 został na kilka miesięcy asystentem trenera Saschy Lewandowskiego w Bayerze 04 Leverkusen, a następnie, od lipca 2014 do czerwca 2016, trenerem drużyny młodzieżowej (U-19). W sezonach 2014/2015 i 2015/2016, prowadził klub w dwunastu meczach rozgrywek Ligi Młodzieżowej UEFA^[4].

Od tego czasu prowadził już wyłącznie pierwsze drużyny. W lipcu 2016 został ogłoszony trenerem holenderskiego NEC Nijmegen^[8], które prowadził do 27 kwietnia 2017.

Od 16 lipca 2018^[9] do 3 stycznia 2020^[10], trenował słowacki klub DAC Dunajská Streda, z którym zdobył wicemistrzostwo Słowacji.

Od 3 lutego do 3 lipca 2020, trenował NAC Breda^[4][11]. Z holenderskiego klubu odszedł po jedynie 7 meczach, w których odniósł jedną porażkę. Powodem był jego konflikt z zarządem, który dotyczył częstych transferów zawodników, którzy w opinii Hyballi, posiadali nikłe umiejętności^[12].

2 grudnia 2020 ogłoszono, że podpisał kontrakt z Wisłą Kraków^[13], obowiązujący do 30 czerwca 2022, gdzie zastąpił zwolnionego kilka dni wcześniej Artura Skowronka^[1][14]. W swoim debiucie zremisował 1:1 w derbowym pojedynku z Cracovią^[15]. W Wiśle nie odniósł sukcesów trenerskich – w 18 meczach jego piłkarze wygrali 5 meczów, tyle samo zremisowali, a 8 przegrali. Z czasem skonfliktował się z graczami i zarządem klubu, czego efektem było rozwiązanie kontraktu z Wisłą 14 maja 2021. Jego tymczasowym następcą został Kazimierz Kmiecik^[16].

24 maja 2021 został pierwszym trenerem klubu Esbjerg fB, z którym związał się dwuletnim kontraktem^[17][18]. Niecałe dwa miesiące po rozpoczęciu jego kadencji duńska gazeta B.T.(inne języki) doniosła, że zawodnicy pierwszej drużyny zażądali jego zwolnienia po „fizycznych i psychicznych karach”^[19]. Następnego dnia Spillerforeningen, duńskie stowarzyszenie piłkarzy, udzieliło nagany zarządowi Esbjerga fB po tym, jak prezes Michael Kalt stonował konflikt i poinformował regionalną gazetę JydskeVestkysten(inne języki), że tylko kilku graczy było zaangażowanych w żądanie^[20]. Dzień później Hyballa przeniósł czterech zawodników pierwszego składu do drużyny młodzieżowej (Jakoba Ankersena, Kevina Conboy’a, Zeana Dalügge’a oraz Jurija Jakowenkę)^[21]. 15 lipca Esbjerg fB został zgłoszony do Arbejdstilsynet (Duński Urząd Inspekcji Pracy) przez Spillerforeningen po tym, jak pojawiły się doniesienia, że Hyballa rzekomo uderzył i „terroryzował psychicznie” zawodników^[22][23]. W następnym tygodniu Hyballa stwierdził, że nigdy nikogo nie uderzył, a jedynie próbował zmotywować swoich zawodników^[24]. 11 sierpnia, na skutek złej prasy w mediach oraz złym początku sezonu Hyballa zrezygnował z funkcji trenera Esbjerg fB i został zastąpiony przez Rolanda Vrabeca^[25].

20 września 2021 roku został trenerem trzecioligowego Türkgücü Monachium^[26], zastępując na stanowisku Petra Rumana. W momencie objęcia, klub zajmował 10. miejsce z 12 punktami po 9. kolejce sezonu 2021/2022. Türkgücü rozstało się z Hyballą 23 listopada 2021 po zaledwie dwóch miesiącach^[27]. Zespół w tym okresie wygrał 2 razy i przegrał 5 razy w 7 meczach ligowych, ponadto przegrał z czwartoligowym TSV Aubstadt w rozgrywkach Toto-Pokal.

12 czerwca 2022 został trenerem AS Trenčín^[28]. Został zwolniony po niespełna dwóch miesiącach od zatrudnienia, 27 lipca 2022 z powodu „wzajemnej oceny obecnej sytuacji”. Nowym trenerem tymczasowo został asystent Hyballi, Marián Zimen^[29]. Po zaledwie dwóch kolejkach, na konferencji prasowej po porażce 0:4 z broniącym się mistrzem Slovanem Bratysława, Hyballa był szczególnie krytyczny wobec małej aktywności transferowej w klubie i słabych wzmocnień^[30].

Jest autorem artykułów i książek dla trenerów, wygłasza wykłady związane z piłką nożną^[2].

Jest znany z bardzo ofensywnego stylu gry i stosowania gegenpressingu^[31].

Życie prywatne

Ma brata^[2]. Posiada obywatelstwa niemieckie i holenderskie^[1][2]. Mówi płynnie w języku angielskim, niderlandzkim i niemieckim.

Statystyki kariery trenerskiej

Uwzględniono tylko prowadzone zespoły seniorskie. Stan na 27 lipca 2022.

Zespół	Od	Do	Statystyka
			M	W	R	P	% W
Ramblers Windhuk	1 lipca 2002	30 czerwca 2003
Alemannia Akwizgran	1 lipca 2010	13 września 2011	46	15	13	18	32,61
Sturm Graz	14 maja 2012	22 kwietnia 2013	33	14	9	10	42,42
NEC Nijmegen	1 lipca 2016	24 kwietnia 2017	33	7	7	19	21,21
DAC Dunajská Streda	16 lipca 2018	3 stycznia 2020	64	37	10	17	57,81
NAC Breda	3 lutego 2020	3 lipca 2020	7	4	2	1	57,14
Wisła Kraków	2 grudnia 2020	14 maja 2021	18	5	5	8	27,78
Esbjerg fB	31 maja 2021	11 sierpnia 2021	4	1	1	2	25,00
Türkgücü Monachium	20 września 2021	23 listopada 2021	8	2	0	6	25,00
AS Trenčín	12 czerwca 2022	27 lipca 2022	2	0	1	1	0,00
Łącznie			215	85	48	82	39,53

Publikacje

• Fußballtraining in Spielformen. Inhalte wettspielnah und motivierend vermitteln, Grünberg, DFV Der Fussballverlag, 2010, ISBN 978-3-98135-021-0 (wspólnie z Thomasem Voggenreiterem)
• Mythos niederländischer Nachwuchsfußball, Akwizgran, Meyer & Meyer, 2010, ISBN 978-3-89899-576-4 (wspólnie z Hansem-Dieterem te Poelem)
• Modernes Passspiel: Der Schlüssel zum High-Speed-Fußball, Akwizgran, Meyer & Meyer, 2014, ISBN 978-3-89899-717-1 (wspólnie z Hansem-Dieterem te Poelem)
• Modernes Dribbling: Spiele entscheiden durch individuelle Stärke, Akwizgran, Meyer & Meyer, 2014, ISBN 978-3-89899-921-2 (wspólnie z Hansem-Dieterem te Poelem i René Meulensteenem)
• Trainer, wann spielen wir?: Spielformen für den Fußball von heute und morgen: Spielformen für den Fußball von heute und morgen, Bielefeld, Die Werkstatt, 2018, ISBN 978-3-73070-376-2 (wspólnie z Hansem-Dieterem te Poelem i Dietrichem Schulze-Marmelingiem)

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona internetowa (niem.)
• P. Hyballa, [w:] baza Soccerway (trenerzy) [dostęp 2021-03-22] .
• Peter Hyballa, [w:] baza Transfermarkt (trenerzy) [dostęp 2021-03-22] .

Przypisy