Pierre de Gondi

Kardynał prezbiter

Kraj działania

Francja

Data i miejsce urodzenia

1533
Lyon

Data śmierci

17 lutego 1616

Miejsce pochówku

Katedra Notre-Dame w Paryżu

Biskup Paryża

Okres sprawowania

1569-1597

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Nominacja biskupia

15 maja 1566

Sakra biskupia

19 maja 1566

Kreacja kardynalska

18 grudnia 1587
Sykstus V

Kościół tytularny

San Silvestro in Capite

Multimedia w Wikimedia Commons

Sukcesja apostolska

Data konsekracji

19 maja 1566

Konsekrator

Prospero Santacroce

Współkonsekratorzy

Girolamo Garimberti
Vincenzo Lauro

Konsekrowani biskupi
Jacques Amyot	29 kwietnia 1571
François Thomé	28 lutego 1574
Augustin Le Cirier	31 lipca 1575
Nicolas Fumée	październik 1576
Arnaud Sorbin	22 czerwca 1578
Claude d’Angennes	8 lutego 1579
Julien de Saint-Germain	30 października 1583
Adam de Heurtelou	11 czerwca 1586
Germain Vaillant de Guelin	21 grudnia 1586
René Potier	24 lutego 1597
François de La Guesle	czerwiec 1597
Charles de Bourbon-Navarre	28 grudnia 1597
Henri de Gondi	1 marca 1598
Jean du Bec	14 marca 1599
Albert de Bellièvre	6 czerwca 1599
Charles de Saint Sixte	3 października 1599
Léonard de Trapes	25 stycznia 1600
Jean de Vieuxpont	2 lutego 1603
Jean Bertier	6 kwietnia 1603
Claude de Bellièvre	12 grudnia 1604
Louis de Clèves	12 marca 1606
Guillaume Aléaume	15 listopada 1615

Współkonsekrowani biskupi
Nicolas de Thou	29 czerwca 1573
Aymar Hennequin	grudzień 1573
Pierre de Villars	29 czerwca 1575

Pierre de Gondi (ur. w 1533 w Lyonie, zm. 17 lutego 1616) – biskup Paryża i kardynał.

Życiorys

Pochodził z rodziny Gondich, która doszła do wysokich godności za rządów Katarzyny Medycejskiej i w burzliwych czasach wojen religijnych we Francji. Był starszym bratem księcia Alberta de Gondi. W 1566 otrzymał godność biskupa Langres, a w 1569 biskupa Paryża. W 1587 został przyjęty do kolegium kardynalskiego, ale nie uczestniczył w żadnym z sześciu konklawe zwołanych w czasie sprawowania tej godności. Brał udział w wielu misjach dyplomatycznych królów Henryka III oraz Henryka IV do Rzymu.

Jego następcą na tronie biskupim został jego bratanek – Henri de Gondi.

Bibliografia

www.catholic-hierarchy.org [dostęp 01.03.2011]
The Cardinals of the Holy Roman Church [dostęp 01.03.2011]

Protoprezbiterzy Kolegium Kardynalskiego

Do roku 1378

Bonifacy (ok. 1112–1130)
Giovanni da Crema (1130–1134)
Gerardo Caccianemici (1134–1137)
Pietro Pisano (1137–1138)
Gregorio de Ceccano (1138–1139)
Gerardo Caccianemici (1139–1144)
Gregorio Centu (1144–1154)
Guido Florentinus (1154–1157)
Ubaldo de Lucca (1157–1158)
Rainaldo di Collemezzo (1158–1166)
Ubaldo (1166–1170)
Giovanni da Sutri (1170–1180)
Alberto di Morra (1180–1187)
Giovanni Conti da Anagni (1187–1190)
Guillaume de Champagne (1190–1202)
Ruggiero di San Severino (1202–1221)
Leone Brancaleone (1221–1224)
Guala Bicchieri (1224–1227)
Stefano di Ceccano (1227–1227)
Tommaso da Capua (1227–1239)
Giovanni Colonna (1239–1245)
Stefano Conti (1245–1254)
Jan z Toledo (1254–1262)
Hugues de Saint-Cher (1262–1263)
Simone Paltineri (1263–luty 1277)
Simon de Brion (1277–1281)
Ancher Pantaleon (1281–1286)
Hugh of Evesham (1286–1287)
Jean Cholet (1287–1292)
Hugues Aycelin (1292–1294)
Pietro Peregrossi (1294–1295)
Tommaso d’Ocra (1295–1300)
Jean Le Moine (1300–1313)
Arnaud de Canteloup (1313–1313)
Nicolas de Fréauville (1313–1323)
Guillaume Teste (1323–1326)
Gauscelin de Jean (1326–1327)
Bernard de Garves (1327–1329)
Jean-Raymond de Comminges (1329–1331)
Annibaldo di Ceccano (1331–1333)
Jacques Fournier (1333–1334)
Raymond de Mostuejouls (1334–1335)
Pierre des Chappes (1335–1336)
Matteo Orsini di Monte Giordano (1336–1338)
Pedro Gómez Barroso (1338–1340)
Imbert Dupuis (1340–1348)
Élie Talleyrand de Périgord (1348–1348)
Pierre Bertrand d’Annonay (1348–1349)
Guillaume de Court (1349–1350)
Guillaume d’Aure (1350–1353)
Hugues Roger (1353–1363)
Guillaume d’Aigrefeuille (1363–1367)
Pierre de Monteruc (1367–1378)

Wielka schizma

Obediencja rzymska	Simone Brossano (1378–1381) Pileo di Prata (1381–1385) Luca Rodolfucci de Gentili (1385–1389) Andrea Bontempi Martini (1389–1390) Poncello Orsini (1390–1395) Stefano Palosio (1395–1396) Bálint Alsáni (1396–1408) Jan Dominici (1408–1415)
Obediencja awiniońska	Pierre de Monteruc (do 1385) Guillaume d’Aigrefeuille (1385–1401) Leonardo Rossi da Giffoni (1401–1407) Pierre de Thury (1407–1408) Pierre Ravat (1408–1417) Juan Martínez de Murillo (1417)
Obediencja pizańska	Pierre de Thury (1408–1410) Angelo d’Anna de Sommariva (1410–1412) Francesco Lando (1412–1424)