Pim van Lommel
 | |||
| Data i miejsce urodzenia | 15 marca 1943 | ||
|---|---|---|---|
| Zawód, zajęcie | kardiolog | ||
| |||
Pim van Lommel (ur. 15 marca 1943 w Laren[1]) – holenderski kardiolog. Znany jest głównie z badań i publikacji nad doświadczeniami śmierci (ang. Near-Death Experiences).
Kariera zawodowa
Przez 26 lat (1977-2003) pracował w szpitalu Rijnstate w Arnhem. Jako kardiolog miał częsty kontakt z pacjentami którzy przeszli śmierć kliniczną, co skłoniło go do zainteresowania się tematem doświadczeń śmierci (NDE).
Badania i publikacje dot. NDE
Van Lommel wsławił się przede wszystkim publikacją artykułu analizującego 344 przypadki pacjentów odratowanych ze stanu śmierci klinicznej[2], z których niewielka część miała wspomnienia przeżyć doznanych w czasie, kiedy byli klinicznie martwi.
Jest też autorem bestsellerowej książki Wieczna świadomość: Naukowe podejście do doświadczeń śmierci (niderl. Eindeloos Bewustzijn: een wetenschappelijke visie op de Bijna-Dood Ervaring[3]), która została również przetłumaczona na angielski[4], niemiecki, francuski i hiszpański. W książce tej van Lommel wysuwa tezę, że świadomość nie jest procesem czysto fizycznym zachodzącym w mózgu, a raczej jest umiejscowiona poza ciałem fizycznym, mózg zaś pełni rolę anteny bądź terminala.
Krytyka
Publikacje i badania Pima van Lommela spotkały się z zainteresowaniem ze strony świata naukowego, a niektórzy jego przedstawiciele wysunęli krytyczne opinie pod adresem wniosków, które wysnuwa autor.
Choć próbka van Lommela jest znacząca i dobrze zebrana, wnioski dot. NDE ignorują znikomy odsetek (8-12%, do 18% jeśli wliczyć pacjentów z częściowymi wspomnieniami podobnymi do NDE)[5] tych, którzy zgłaszają wspomnienia doświadczeń śmierci. Artykuł rzekomo bez uzasadnienia wysuwa tezę, iż obecność samych tylko wspomnień nie daje się wyjaśnić biofizycznie lub sugeruje ich prawdziwość[5], jak również postuluje, że gdyby za ich powstanie odpowiadały procesy fizjologiczne, to należałoby ich oczekiwać u wszystkich pacjentów[5].
W swojej bestsellerowej książce Jesteśmy naszym mózgiem: od łona do Alzheimera (niderl. Wij zijn ons brein: van baarmoeder tot Alzheimer[6]) Dick Swaab analizuje badania van Lommela. Choć chwali on samą próbkę badawczą i artykuł, jak również fakt naukowego podejścia do samego zagadnienia NDE, Swaab nie szczędzi krytyki wnioskom autorów i późniejszej książce, które ignorują możliwe wyjaśnienia neurobiologiczne obserwowanych doświadczeń bez podania przyczyn, pomijają wyniki innych badań (w tym opartych na własnych pracach van Lommela i badań nagrodzonych nagrodą Nobla), jak również nie podają naukowych podstaw wysuwanych tez i używają nieuzasadnionych pojęć z fizyki kwantowej.
Przypisy
- ↑ Pim Van Lommel. babelio.com. [dostęp 2016-06-16]. (fr.).
- ↑ Pim van Lommel, van Wees R., Meyers V., Elfferich I.. Near-Death Experience in Survivors of Cardiac Arrest: A prospective Study in the Netherlands. „The Lancet”. 358(9298):2039–45. DOI: 10.1016/S0140-6736(01)07100-8.
- ↑ Pim van Lommel: Eindeloos bewustzijn: Een Wetenschappelijke Visie Op De Bijna-Doodervaring. Ten Have. ISBN 978-90-259-5778-0. (niderl.).
- ↑ Pim van Lommel: Consciousness Beyond Life: The Science of the Near-Death Experience. HarperCollins. ISBN 978-0061777264. (ang.).
- ↑ a b c The Skeptic's Dictionary: Near-Death Experience. [dostęp 2014-01-21].
- ↑ Dick F. Swaab: Wij zijn ons brein: van baarmoeder tot Alzheimer. 2012-03. ISBN 90-254-3914-4.
