Plądrofonia

Ten artykuł od 2008-10 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Plądrofonia (ang. plunderphonics) – termin stworzony przez Johna Oswalda, kompozytora, który napisał w 1985 roku esej pod tytułem Plądrofonia, czyli piractwo dźwiękowe jako kompozytorski przywilej.

Pojęcie to ma zastosowanie w odniesieniu do każdego rodzaju muzyki powstałej przez wykorzystanie jednego lub więcej nagrań dźwiękowych i przetworzenie ich w nową kompozycję. Nie chodzi przy tym o ukrycie faktu, że dźwięki użyte w nowej kompozycji zostały bezpośrednio zapożyczone, czasem wręcz mogą pochodzić z powszechnie znanych źródeł. Plądrofonia jest uważana za formę kolażu dźwiękowego.

Proceder wykorzystywania nagrań dźwiękowych (samplowania) w komponowaniu utworów można odnaleźć również w innych gatunkach muzycznych (zwłaszcza w muzyce hip-hop), ale plądrofonia zazwyczaj opiera się na samym samplowaniu bez dodawania innych dźwięków podczas tworzenia utworu.