Ponikło jajowate
Ponikło jajowate (z lewej) | |||
Systematyka[1][2] | |||
Domena | eukarionty | ||
---|---|---|---|
Królestwo | rośliny | ||
Podkrólestwo | |||
Nadgromada | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Nadklasa | okrytonasienne | ||
Klasa | Magnoliopsida | ||
Nadrząd | liliopodobne (≡ jednoliścienne) | ||
Rząd | wiechlinowce | ||
Rodzina | ciborowate | ||
Rodzaj | ponikło | ||
Gatunek | ponikło jajowate | ||
Nazwa systematyczna | |||
Eleocharis ovata (Roth) Roem. & Schult. Syst. Veg. 2: 152 1817 | |||
Synonimy | |||
| |||
|
Ponikło jajowate (Eleocharis ovata) – gatunek byliny z rodziny ciborowatych (turzycowatych).
Rozmieszczenie geograficzne
Występuje w strefie umiarkowanej półkuli północnej[3]. W Polsce rośnie głównie w południowej części nizin i w pasie wyżyn[4].
Morfologia
- Pokrój
- Roślina gęstokępkowa.
- Łodyga
- Łodygi obłe, wiotkie, delikatnie żeberkowane, do 30 cm wysokości.
- Liście
- Dolne pochwy liściowe bezblaszkowe, purpurowe.
- Kwiaty
- Zebrane w jajowaty, wielokwiatowy kłos długości 2-7 mm. Przysadki jajowate, tępe, brunatne z zielonym grzbietem i białym obrzeżeniem. Znamion 2[5].
- Owoc
- Spłaszczony, gładki, o ostrych brzegach.
Biologia i ekologia
Roślina jednoroczna. Rośnie na brzegach rzek i zbiorników wodnych. Kwitnie w lipcu i sierpniu. Tworzy swój własny zespół Eleocharetum ovatae, dla którego jest gatunkiem charakterystycznym[6]. Liczba chromosomów 2n = 10[7].
Zagrożenia
Roślina umieszczona na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski (2006, 2016)[8][9] w grupie gatunków narażonych na wyginięcie (kategoria zagrożenia VU (V)).
Przypisy
- ↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-11-12] (ang.).
- ↑ Eleocharis ovata na eMonocot [dostęp 2013-11-27].
- ↑ Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce, AdamA. Zając (red.) i inni, Kraków: Pracownia Chorologii Komputerowej Instytutu Botaniki Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2001, ISBN 83-915161-1-3, OCLC 831024957 .
- ↑ Szafer W., Kulczyński S., Pawłowski B. Rośliny polskie. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1969.
- ↑ WładysławW. Matuszkiewicz WładysławW., Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2001, ISBN 83-01-13520-4, OCLC 749271059 .
- ↑ Eleocharis ovata na Flora of North America [dostęp 2013-11-27].
- ↑ Red list of plants and fungi in Poland. Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Zbigniew Mirek, Kazimierz Zarzycki, Władysław Wojewoda, Zbigniew Szeląg (red.). Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera, Polska Akademia Nauk, 2006. ISBN 83-89648-38-5.
- ↑ Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.
- BioLib: 42254
- EoL: 1120160
- EUNIS: 187118
- Flora of China: 200026744
- Flora of North America: 200026744
- FloraWeb: 2086
- GBIF: 2717641
- identyfikator iNaturalist: 76780
- IPNI: 1086076-2
- ITIS: 40061
- NCBI: 280067
- identyfikator Plant List (Royal Botanic Gardens, Kew): kew-242727
- Plants of the World: urn:lsid:ipni.org:names:1086076-2
- identyfikator Tropicos: 9901900
- USDA PLANTS: ELOV
- CoL: 397JJ