Pseudocercospora
 Konidia Pseudocercospora rhinacanthi | |||
| Systematyka | |||
| Domena | eukarionty | ||
|---|---|---|---|
| Królestwo | grzyby | ||
| Typ | workowce | ||
| Klasa | Dothideomycetes | ||
| Rząd | Mycosphaerellales | ||
| Rodzina | Mycosphaerellaceae | ||
| Rodzaj | Pseudocercospora | ||
| Nazwa systematyczna | |||
| Pseudocercospora Speg. Anal. Mus. nac. B. Aires, Ser. 3 13: 437 (1911) | |||
| Typ nomenklatoryczny | |||
| Pseudocercospora vitis (Lév.) Speg. 1911 | |||
| |||
Pseudocercospora Speg. – rodzaj grzybów z rodziny Mycosphaerellaceae[1]. Należą do niego bardzo liczne gatunki grzybów mikroskopijnych, w większości występujące w klimacie tropikalnym i w rejonie śródziemnomorskim[2].
Charakterystyka
Grzyby cerkosporoidalne[3]. Konidiofory wyrastają z grzybni rozwijającej się na powierzchni. Zebrane są w pęczki lub konidiomy typu koremium albo luźne sporodochium. Są krótkie lub wydłużone, cylindryczne, czasami nitkowate, nierozgałęzione, jedno lub kilkukomórkowe, zazwyczaj gładkie, o barwie od jasnooliwkowej do oliwkowobrunatnej. Cylindryczne lub maczugowate komórki konidiotwórcze wyrastają na ich szczycie. W miejscu odrywania się konidiów powstają delikatne, niepogrubione blizny o barwie jasnobrunatnej lub załamującej światło. Konidia powstają zazwyczaj pojedynczo, są tej samej barwie co konidiofory, gładkie, kilkukomórkowe. Mają maczugowaty lub wydłużony, cylindryczny kształt o ściętej podstawie, są cienkościenne i często łukowato wygięte[2].
Patogeny roślin powodujące plamistość liści. W Polsce największe znaczenie mają 2 gatunki: Pseudocercospora vitis powodująca plamistość liści winogrona i Pseudocercospora griseola powodująca kanciastą plamistość liści fasoli[2].
Systematyka i nazewnictwo
- Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum
- Mycosphaerellaceae, Mycosphaerellales, Dothideomycetidae, Dothideomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[1].
- Synonimy
- Ancylospora Sawada, Cercocladospora G.P. Agarwal & S.M. Singh, Cercoseptoria Petr., Cercosporiopsis Miura, Helicomina L.S. Olive, Semipseudocercospora J.M. Yen, Septoriopsis F. Stevens & Dalbey[4]
- Pseudocercospora depazeoides (Desm.) U. Braun & Crous 2015
- Pseudocercospora geicola U. Braun 1991
- Pseudocercospora griseola (Sacc.) Crous & U. Braun 2006
- Pseudocercospora lyciicola (J.M. Yen) J.M. Yen 1980[3]
- Pseudocercospora opuli (Höhn.) U. Braun & Crous 2003
- Pseudocercospora viburni-cylindrici U. Braun 1992[3]
- Pseudocercospora vitis (Lév.) Speg. 1911
Nazwy naukowe na podstawie Index Fungorum[5]. Wykaz gatunków występujących w Polsce według Mułenki i in.[6]
- Niektóre inne gatunki
- Pseudocercospora jatrophae (G.F. Atk.) A.K. Das & Chattopadh. 1990
- Pseudocercospora rhinacanthi (Höhn.) Deighton 1976
- Pseudocercospora viburnigena U. Braun & Crous 2002
Przypisy
- ↑ a b Index Fungorum [online] [dostęp 2024-01-18] (ang.).
- ↑ a b c Joanna Marcinkowska: Oznaczanie rodzajów grzybów sensu lato ważnych w fitopatologii. Warszawa: PWRiL, 2012, s. 215. ISBN 978-83-09-01048-7.
- ↑ a b c UrszulaU. Świderska-Burek UrszulaU., Cercosporoid fungi of Poland, „Monographiae Botanicae”, 105, Wrocław 2015, s. 1–166, DOI: 10.5586/mb.2015.001 (ang.).
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2018-02-07] (ang.).
- ↑ Index Fungorum (gatunki) [online] [dostęp 2018-02-07] (ang.).
- ↑ WiesławW. Mułenko WiesławW., TomaszT. Majewski TomaszT., MałgorzataM. Ruszkiewicz-Michalska MałgorzataM., Wstępna lista grzybów mikroskopijnych Polski, Kraków: W. Szafer. Institute of Botany, PAN, 2008, s. 461, ISBN 978-83-89648-75-4 .
