Pyszałek czarnodzioby
Drepanornis albertisi[1] | |||
(P. L. Sclater, 1873) | |||
Para pyszałków czarnodziobych – samiec (powyżej), samica (poniżej) | |||
Systematyka | |||
Domena | eukarionty | ||
---|---|---|---|
Królestwo | zwierzęta | ||
Typ | strunowce | ||
Podtyp | kręgowce | ||
Gromada | ptaki | ||
Podgromada | Neornithes | ||
Infragromada | ptaki neognatyczne | ||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Rodzina | cudowronki | ||
Rodzaj | Drepanornis | ||
Gatunek | pyszałek czarnodzioby | ||
Synonimy | |||
| |||
Podgatunki | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
najmniejszej troski | |||
| |||
|
Pyszałek czarnodzioby[4] (Drepanornis albertisi) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny cudowronek (Paradisaeidae). Występuje plamowo w północno-zachodniej i wschodniej części Nowej Gwinei[3][5]. Nie jest zagrożony wyginięciem.
Podgatunki i zasięg występowania
Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny (IOC) wyróżnia trzy podgatunki D. albertisi, które zamieszkują[5]:
- D. a. albertisi (P. L. Sclater, 1873) – północno-zachodnia Nowa Gwinea
- D. a. cervinicauda P. L. Sclater, 1884 – południowo-wschodnia Nowa Gwinea
- D. a. geisleri A. B. Meyer, 1893 – północno-wschodnia Nowa Gwinea
Proponowany podgatunek inversus, opisany z góry Kunupi, został zsynonimizowany z cervinicauda[2].
Morfologia
Długość ciała około 35 cm[6]. Upierzenie generalnie brązowe, zlewające się z tłem otoczenia[6]. Długi, wąski i zakrzywiony dziób[6].
Ekologia i zachowanie
Biotop
Zamieszkuje lasy górskie, gdzie najczęściej przebywa w najwyższych partiach drzew[6].
Tryb życia
Ze względu na utrudnioną obserwację ich siedlisk, stosunkowo niewiele wiadomo o zwyczajach tego gatunku[6]. Samiec potrafi głośno i melodyjnie śpiewać[6].
Pożywienie
Pokarm stanowią owoce i bezkręgowce[6].
Lęgi
W czasie pokazów godowych, samiec prezentuje napuszone partie ubarwienia na bokach ciała[6]. Samica składa do dużego gniazda w kształcie czarki 1 różowokremowe jajo, z szarymi i czerwonymi plamkami[6].
Status
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje pyszałka czarnodziobego za gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Liczebność populacji nie została oszacowana, ale ptak ten opisywany jest jako rzadki. Trend liczebności populacji uznawany jest za stabilny[3].
Przypisy
- ↑ a b Drepanornis albertisi, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b Black-billed Sicklebill (Drepanornis albertisi). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-24)]. (ang.).
- ↑ a b c Drepanornis albertisi, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Paradisaeidae Vigors, 1825 - cudowronki - Birds of paradise (wersja: 2021-04-11). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-06-19].
- ↑ a b F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Crows, mudnesters, melampittas, Ifrit, birds-of-paradise. IOC World Bird List (v11.1). [dostęp 2021-06-21]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i DavidD. Alderton DavidD., Encyklopedia ptaków świata, Warszawa: Wydawnictwo Dragon, 2020, s. 415, ISBN 978-83-8172-650-4 (pol.).
Linki zewnętrzne
- Zdjęcia, nagrania głosów i krótkie filmy. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).