Ralph Kirkpatrick

Ralph Leonard Kirkpatrick (ur. 10 czerwca 1911 w Leominster w stanie Massachusetts, zm. 13 kwietnia 1984 w Guilford w stanie Connecticut^[1][2]) – amerykański klawesynista, klawikordzista, pedagog i pisarz muzyczny.

Życiorys

W wieku 6 lat rozpoczął naukę gry na fortepianie^[2]. Studiował na Uniwersytecie Harvarda, w trakcie studiów zainteresował się muzyką klawesynową^[1]. Dzięki uzyskanemu w 1931 roku stypendium wyjechał do Paryża, gdzie kształcił się u Nadii Boulanger (teoria) i Wandy Landowskiej (klawesyn)^[1][2]. W 1932 roku był uczestnikiem kursu wakacyjnego Arnolda Dolmetscha w Haslemere^[1]. W latach 1933–1934 wykładał w Mozarteum w Salzburgu^[1][2]. W 1937 roku otrzymał stypendium Fundacji Pamięci Johna Simona Guggenheima^[2]. Od 1940 roku wykładał na Uniwersytecie Yale^[1][2]. W 1946 roku po raz pierwszy zagrał na klawikordzie przed słuchaczami nowojorskiego radia^[3]. Od 1964 roku był również wykładowcą Uniwersytetu Kalifornijskiego w Berkeley^[1][2]. W 1963 roku został członkiem Amerykańskiej Akademii Sztuk i Nauk^[1].

Twórczość

Był cenionym wykonawcą utworów klawesynowych, zwłaszcza dzieł Domenico Scarlattiego i J.S. Bacha^[1][2]. Jako solista zadebiutował w 1930 roku, później występował w Stanach Zjednoczonych, od 1933 roku występował również w Europie^[1][2]. Dla wytwórni Columbia Records dokonał nagrania płytowego zbioru Sixty Sonatas Domenico Scarlattiego i był znawcą twórczości tego kompozytora, w 1953 roku opublikował monografię D. Scarlatii^[1], opracował też katalog jego sonat^[1][2].

Przypisy