Regotycyzacja
Ten artykuł od 2023-11 wymaga zweryfikowania podanych informacji.
Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.
Regotycyzacja (regotyzacja) – termin odnoszący się do działań o charakterze konserwatorskim, przeprowadzanych na budowlach (najczęściej kościołach) pierwotnie gotyckich, przebudowanych w późniejszym okresie (najczęściej w baroku - patrz barokizacja). Stosowana od XIX w., w zamierzeniu mająca przywrócić budowli czystość stylistyczną. Czasami zabiegi te powodowały zniszczenie późniejszych elementów wystroju architektonicznego.
Przykłady w Polsce:
- katedra w Poznaniu - po zniszczeniach wojennych z 1945 roku
- katedra w Gnieźnie
- katedra św. Jana w Warszawie - po zniszczeniach wojennych z 1944 roku
- kościół Bernardynów w Przeworsku - przez Zygmunta Hendla na przeł. XIX/XX w.
- Fara w Nowym Sączu
- kościół w Zawichoście
- kościół w Stopnicy - po zniszczeniach wojennych w 1944 roku
Analogicznym terminem oznaczającym przywrócenie zabytkowi form romańskich jest reromanizacja.
Zobacz hasło regotycyzacja w Wikisłowniku |