Renato Guttuso

Renato Guttuso

Renato Guttuso
Data i miejsce urodzenia	26 grudnia 1911 Bagheria
Data i miejsce śmierci	18 stycznia 1987 Rzym
Narodowość	włoska
Dziedzina sztuki	malarstwo
Muzeum artysty	Muzeum Renato Guttuso w Bagheria
Multimedia w Wikimedia Commons

Renato Guttuso (ur. 26 grudnia 1911 w Bagheria na Sycylii, zm. 18 stycznia 1987 w Rzymie) – włoski malarz i scenograf tworzący w XX wieku.

Życiorys

Zachęcony przez ojca – akwarelistę amatora – uczył się malowania u miejscowego rzemieślnika, zajmującego się zdobieniem powozów. Po maturze rozpoczął studia prawnicze. Malarz-futurysta z Palermo, Pippo Rizzo wprowadził go do środowiska malarzy. Od roku 1929 rozpoczął Gurttuso publikacje artykułów o sztuce w czasopismach Il Selvaggio, L'Ora i Emporium. W roku 1931 przerwał studia prawnicze i przeniósł się do Rzymu.

W latach 1935 – 1936 odbył służbę wojskową. Zaprzyjaźnił się z kręgiem artystów o poglądach antyfaszystowskich, jak Giacomo Manzù, Elio Vittorini i Salvatore Quasimodo. W roku 1938 otrzymał reprodukcję obrazu Pablo Picasso „Guernica”, która zdecydowała o jego politycznym zaangażowaniu. W roku 1940 został członkiem podziemnej Włoskiej Partii Komunistycznej. Po wojnie został członkiem grupy włoskich malarzy-realistów. Zajął się też scenografią. Był jednym z przewodniczących Kongresu Pokoju we Wrocławiu^[1]. Od roku 1948 uczestniczył siedmiokrotnie w Biennale w Wenecji.

W latach 1966 – 1968 był Guttuso profesorem Akademii Sztuk Pięknych w Rzymie, a następnie Wyższej Szkoły Sztuk Pięknych w Hamburgu.

W roku 1972 za swoją działalność artystyczną został uhonorowany Międzynarodową Leninowską Nagrodą Pokoju, w 1976 został senatorem z ramienia Włoskiej Partii Komunistycznej, ponownie został wybrany na stanowisko senatora w 1979^[2]. W setną rocznicę jego urodzin 19 grudnia w muzeum w jego rodzinnym mieście Bagheria otworzono wystawę "Guttuso. Człowiek i sztuka"^[3].

Jego obrazy znajdują się w kolekcji Muzeum Narodowego w Warszawie^[4].

Przypisy