Sawa (Trlajić)
Svetozar Trlajić | |||
Biskup górnokarlovacki | |||
Kraj działania | |||
---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | 6 lipca 1884 | ||
Data i miejsce śmierci | 1941 | ||
Biskup górnokarlovacki | |||
Okres sprawowania | 1938–1941 | ||
Wyznanie | prawosławne | ||
Kościół | |||
Inkardynacja | Eparchia górnokarlovacka | ||
Śluby zakonne | 1929 | ||
Diakonat | 1909 | ||
Prezbiterat | 1909 | ||
Chirotonia biskupia | 30 września 1934 | ||
|
Data konsekracji | 30 września 1934 | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Miejscowość | Belgrad | ||||||
Konsekrator | Barnaba | ||||||
Współkonsekratorzy | Emilian (Piperković), Jan (Ilić), Tichon (Radovanović), Symeon (Popović) | ||||||
|
Sawa, imię świeckie Svetozar Trlajić (ur. 6 lipca 1884 w Molu, zm. w sierpniu 1941) – serbski biskup prawosławny, święty prawosławny.
Życiorys
Ukończył gimnazjum klasyczne, a następnie seminarium duchowne w Sremski Karlovci. Następnie podjął studia na wydziale prawa Uniwersytetu Belgradzkiego. W 1909, jako mężczyzna żonaty, przyjął święcenia diakońskie, a następnie kapłańskie. Przez kolejne osiemnaście lat był proboszczem parafii w Bašaidzie. Od 1927 był sekretarzem Świętego Synodu Serbskiego Kościoła Prawosławnego.
W 1929, po śmierci żony, złożył wieczyste śluby mnisze w monasterze Krušedol. Otrzymał następnie godność archimandryty i do 1934 był przełożonym wspólnoty. 30 września 1934 przyjął chirotonię biskupią i tytuł biskupa sremskiego, wikariusza eparchii belgradzko-karłowickiej. Przez dwa lata kierował radą eparchialną, następnie przez rok był przewodniczącym sądu cerkiewnego przy eparchii. W 1938 mianowany ordynariuszem eparchii górnokarlovackiej.
Po powstaniu Niepodległego Państwa Chorwackiego, w maju 1941, ustasze zmusili biskupa do opuszczenia swojej rezydencji. Następnie żądali od niego wyjazdu do Serbii, jednak hierarcha odmówił, wskazując, że jest legalnie działającym biskupem i nie może opuścić swojej eparchii. 17 czerwca 1941 razem z grupą trzynastu Serbów został uwięziony w Plaškach i poddany torturom. Po miesiącu został przewieziony do Gospicia, gdzie ponownie ustasze wtrącili go do więzienia. Nie został zwolniony mimo interwencji Synodu Serbskiego Kościoła Prawosławnego u władz Niepodległego Państwa Chorwackiego.
W połowie sierpnia 1941 w grupie ok. dwóch tysięcy Serbów został wywieziony z obozu w Gospiciu w góry Welebit, gdzie najprawdopodobniej wszyscy zostali jeszcze w tym samym roku zamordowani. M. Tanner podaje, że biskup Sawa zginął strącony ze skały[1]. Z kolei zdaniem J. Tomasevicha duchowny zmarł jeszcze w obozie Jadovno k. Gospicia[2].
Przypisy
- ↑ M. Tanner, Croatia. A Nation Forged in War, 978-0-300-16394-0, Yale University Press, New Haven and London 2010, s. 151.
- ↑ JozoJ. Tomasevich JozoJ., War and revolution in Yugoslavia, 1941–1945: occupation and collaboration, Stanford, Calif.: Stanford University Press, 2001, s. 398, ISBN 978-0-8047-3615-2, OCLC 45820953 .
Bibliografia
- V. Džomić, Страдање србских православних епископа у Независној држави Хрватској
- p
- d
- e
|
- p
- d
- e
Eparchia pakracka |
|
---|---|
Eparchia słowiańska |
|