Scolecenchelys
| Scolecenchelys | |||
| Ogilby, 1897[1] | |||
 S. breviceps | |||
| Systematyka | |||
| Domena | eukarionty | ||
|---|---|---|---|
| Królestwo | zwierzęta | ||
| Typ | strunowce | ||
| Gromada | promieniopłetwe | ||
| Rząd | |||
| Rodzina | żmijakowate | ||
| Podrodzina | Myrophinae | ||
| Rodzaj | Scolecenchelys | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
| Muraenichthys australis Macleay, 1881 | |||
| Synonimy | |||
| | |||
| Gatunki | |||
| |||
| |||
| |||
Scolecenchelys – rodzaj ryb promieniopłetwych z podrodziny Myrophinae w obrębie rodziny żmijakowatych (Ophichthidae).
Rozmieszczenie geograficzne
Do rodzaju należą gatunki występujące w wodach Oceanu Indyjskiego (w tym Morze Czerwone) i Oceanu Spokojnego[5][6].
Morfologia
Długość ciała do 60 cm; brak danych dotyczących masy ciała[6].
Systematyka
Rodzaj zdefiniował w 1897 roku irlandzko-australijski ichtiolog James Douglas Ogilby w artykule poświęconym nowym rodzajom i gatunkom ryb, opublikowanym w czasopiśmie Proceedings of the Linnean Society of New South Wales[1]. Gatunkiem typowym jest (oryginalne oznaczenie (również monotypowe)) S. australis.
Etymologia
- Scolecenchelys (Scolenchelys): gr. σκωλεξ skōlex, σκωληκος skōlēkos ‘larwa, robak’; εγχελυς enkhelus ‘węgorz’[7].
- Myropterura: gr. mυros muros ‘gatunek węgorza morskiego’; πτερον pteron ‘skrzydło, płetwa’; ουρα oura ‘ogon’[2]. Gatunek typowy (oznaczenie monotypowe): Myropterura laticaudata Ogilby, 1897.
- Aotea: Aotea, Porirua, Nowa Zelandia[4]. Gatunek typowy (oznaczenie monotypowe): Aotea acus Phillipps, 1926 (= Muraenichthys breviceps Günther, 1876).
Podział systematyczny
Do rodzaju należą następujące gatunki[5]:
- Scolecenchelys acutirostris (Weber & de Beaufort, 1916)
- Scolecenchelys aoki (Jordan & Snyder, 1901)
- Scolecenchelys australis (Macleay, 1881)
- Scolecenchelys brevicaudata Hibino & Kimura, 2015
- Scolecenchelys breviceps (Günther, 1876)
- Scolecenchelys castlei McCosker, 2006
- Scolecenchelys chilensis (McCosker, 1970)
- Scolecenchelys cookei (Fowler, 1928)
- Scolecenchelys fuscapenis McCosker, Ide & Endo, 2012
- Scolecenchelys fuscogularis Hibino, Kai & Kimura, 2013
- Scolecenchelys godeffroyi (Regan, 1909)
- Scolecenchelys gymnota (Bleeker, 1857)
- Scolecenchelys iredalei (Whitley, 1927)
- Scolecenchelys laticaudata (Ogilby, 1897)
- Scolecenchelys macroptera (Bleeker, 1857)
- Scolecenchelys nicholsae (Waite, 1904)
- Scolecenchelys profundorum (McCosker & Parin, 1995)
- Scolecenchelys puhioilo (McCosker, 1979)
- Scolecenchelys robusta Hibino & Kimura, 2015
- Scolecenchelys vermiformis (Peters, 1866)
- Scolecenchelys xorae (Smith, 1958)
Uwagi
- ↑ Niepoprawna późniejsza pisownia Scolecenchelys Ogilby, 1897.
Przypisy
- ↑ a b Ogilby 1897 ↓, s. 246.
- ↑ a b Ogilby 1897 ↓, s. 247.
- ↑ D.S. Jordan. Pisces. „The Zoological record”. 34, s. 28, 1897. (ang.).
- ↑ a b W.J. Phillipps. New or rare fishes of New Zealand. „Transactions of the New Zealand Institute”. 56, s. 533, 1926. (ang.).
- ↑ a b RonR. Fricke RonR., William NeilW.N. Eschmeyer William NeilW.N., RichardR. Van der Laan RichardR. (red.), SEARCH, [w:] Eschmeyer's Catalog of Fishes, California Academy of Sciences, 2 kwietnia 2024 [dostęp 2024-06-03] (ang.).
- ↑ a b R. Froese & D. Pauly: Scolecenchelys. FishBase (ver. (02/2024)). [dostęp 2024-06-03]. (ang.).
- ↑ Ch. Scharpf: Family Ophichthidae Günther 1870 (Snake Eels and Worm Eels). The ETYFish Project. [dostęp 2024-06-03]. (ang.).
Bibliografia
- J.D. Ogilby. Some new genera and species of fishes. „Proceedings of the Linnean Society of New South Wales”. 22 (2), s. 245–251, 1897. (ang.).
- E.C. Jaeger: Source-book of biological names and terms. Wyd. 3 (Revised second printing). Springfield: Charles C. Thomas, 1959, s. 1–316. (ang.).
