Sejm Krajowy Bukowiny : Organizacja, Marszałowie Sejmu, Literatura Wikipedia, wolna encyklopedia

Sejm Krajowy Bukowiny

Ten artykuł od 2019-05 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.

Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Sejm Krajowy Bukowiny (Bukowiński Sejm Krajowy) – sejm krajowy, działający w Księstwie Bukowiny od 1861 do 1918.

Składał się z 31 posłów. Obrady prowadzono w języku niemieckim, ruskim, i rumuńskim.

Organizacja

Od 1867 roku wybierano 31 posłów na 6-letnią kadencję. Wybory odbywały się w 4 kuriach: I (wielkich właścicieli ziemskich, 10 posłów), II (izby handlowo-przemysłowej, 2 posłów), III (wielkich miast, 5 posłów), IV (wiejskiej, 12 posłów, w IV kurii były to wybory dwustopniowe). Oprócz tego posłami-wirylistami byli urzędujący prawosławny metropolita bukowiński oraz rektor Uniwersytetu Czerniowieckiego.

Sejm spotykał się nie rzadziej niż na jedną sesję w roku, i pracował kilka tygodni. Sejmem kierował marszałek krajowy (w razie jego nieobecności – zastępca). Marszałek przewodniczył również Wydziałowi Krajowemu, w skład którego wchodziło oprócz niego 4 posłów (jeden z I kurii, jeden z drugiej i trzeciej, jeden od czwartej, i jeden od wszystkich kurii). Marszałek krajowy był wyznaczany przez cesarza spośród posłów zaproponowanych przez krajowego prezydenta.