Siergiej Parchomienko : Życiorys, Działalność opozycyjna, Nagrody, Życie prywatne Wikipedia, wolna encyklopedia

Siergiej Parchomienko

Siergiej Borisowicz Parchomienko

Серге́й Бори́сович Пархoменко

Siergiej Parchomienko (2013)

Data i miejsce urodzenia

13 marca 1964
Moskwa

Zawód, zajęcie

dziennikarz

Odznaczenia

Multimedia w Wikimedia Commons

Siergiej Borisowicz Parchomienko (ros. Серге́й Бори́сович Пархо́менко; ur. 13 marca 1964 w Moskwie) – rosyjski dziennikarz i komentator polityczny.

Życiorys

Syn dziennikarza i pianistki. Ukończył studia dziennikarskie na Uniwersytecie Moskiewskim. W latach 90. XX w. pracował w dziennikach Niezawisimaja gazieta i Siewodnia.

W 1996 założył magazyn Itogi, wydawany we współpracy z Newsweekiem. W latach 1996-2001 był redaktorem naczelnym pisma, ale nowy właściciel zdecydował o jego usunięciu z redakcji. Parchomienko założył nowe pismo opinii Jeżedniewnyj żurnał i kierował nim do 2003. W latach 2004-2009 kierował kilkoma wydawnictwami (Inostranka, CoLibri, Atticus i Korpus). W latach 2009-2011 kierował wydawnictwem Wokrug swieta, który wydawał reprinty najstarszych rosyjskich czasopism podróżniczych.

Od 2003 Parchomienko prowadzi talk show o tematyce politycznej Sut´ sobytij (Суть событий), emitowany przez rozgłośnię radiową Echo Moskwy.

Działalność opozycyjna

Dziennikarz jest znany z zaangażowania w różne inicjatywy obywatelskie. W 1994 należał do grona założycieli Moskiewskiej Karty Dziennikarzy. W 2004 znalazł się komitecie, który działał na rzecz utworzenia "alternatywy demokratycznej" w obliczu nadchodzących wyborów prezydenckich w 2008. Wiosną 2010 Parchomienko organizował pierwsze publiczne wystąpienia Towarzystwa Niebieskich Wiader, które próbowało się przeciwstawić uprzywilejowanej pozycji w ruchu drogowym samochodów należących do elity politycznej.

W latach 2011-2013 Parchomienko należał do grona organizatorów protestów obywatelskich. W 2012 został wybrany członkiem Rady Koordynacyjnej Opozycji Rosyjskiej. Założona przez niego Liga Głosujących zasłynęła z akcji składania pozwów sądowych przeciwko nadużyciom wyborczym władz rosyjskich.

Wspólnie z Andriejem Rostowcewem, Andriejem Zajakinem i Michaiłem Gielfandem zakładał internetową społeczność Dissernet, która zajmuje się ujawnianiem plagiatów w nauce rosyjskiej, które stały się podstawą do nadania stopni naukowych. Był także współtwórcą projektu Ostatni Adres (nawiązującego do projektu Stolperstein), którego celem jest upamiętnienie ofiar prześladowań z czasów ZSRR poprzez umieszczanie tabliczek na ścianach domów, gdzie mieszkały osoby prześladowane przed aresztowaniem.

W 2014 Siergiej Parchomienko zaangażował się w prace działającego w Kijowie Kongresu Dialogu Ukraina-Rosja.

Nagrody

1993 - medal Obrońca wolności w Rosji nadany przez prezydenta Federacji Rosyjskiej Borysa Jelcyna (ukaz 365 z 18 marca 1993)
2007 - Order Sztuki i Literatury przyznany przez Francję za działalność publicystyczną
2013 – Złote Pióro Rosji - nagroda dziennikarska za udział w projekcie "Dissernet"
2014 – nagroda PolitProswiet za utworzenie projektu "Dissernet".