Sofron Dmyterko

Sofron Dmyterko
Stefan Dmyterko
Biskup
Data urodzenia

1 czerwca 1917

Data śmierci

5 listopada 2008

Biskup iwanofrankowski
Okres sprawowania

1973-1997

Biskup koadiutor iwanofrankowski
Okres sprawowania

1968-1973

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

Kościół katolicki obrządku bizantyjsko-ukraińskiego

Inkardynacja

Bazylianie

Prezbiterat

14 maja 1942

Chirotonia biskupia

30 listopada 1968

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

30 listopada 1968

Konsekrator

Iwan Słeziuk

Konsekrowani biskupi
Jakiw Jarosław Tymczuk 1977
Iwan Marghitycz 10 września 1987
Irynej Biłyk 15 sierpnia 1989
Współkonsekrowani biskupi
Mychajło Kołtun 19 września 1993
Sofron Mudry 12 maja 1996

Sofron Dmyterko, imię świeckie Stefan (ur. 1 czerwca 1917 w Byczkiwcach, zm. 5 listopada 2008 w Iwano-Frankiwsku) – greckokatolicki biskup iwanofrankowski (1991-1997)

Młodość

Jako siedemnastolatek wstąpił do seminarium bazyliańskiego w Tarnopolu, równocześnie przebywał w nowicjacie zakonnym i studiował teologię oraz filozofię. Po rozpoczęciu okupacji hitlerowskiej został aresztowany i wysłany do obozu pracy. Po zwolnieniu wrócił do Lwowa, a następnie został prefektem instytutu misjonarzy w Buczaczu. Po zamknięciu tej instytucji Dmyterko został ponownie zatrzymany, tym razem przez NKWD. Po uwolnieniu nie mógł wrócić do pracy duszpasterskiej; w obawie przed nowym aresztowaniem ukrywał się w prywatnych domach. Nie uchroniło go to przed kolejnymi zatrzymaniami i próbami skłonienia do przejścia na prawosławie.

Biskup podziemnego Kościoła

Po formalnej likwidacji Ukraińskiej Cerkwi greckokatolickiej Dmyterko ukrywał się w swojej matki w Kołomyi. W tym czasie biskup Iwan Słeziuk, wobec pogarszającego się stanu zdrowia, zaczął poszukiwać kandydata na swojego następcę. Za radą protoihumena Borysa Pachomija, który wskazywał na wykształcenie i doświadczenia Sofrona Dmyterki, zdecydował się właśnie na niego. 30 listopada 1968 Słeziuk w sekrecie wyświęcił go, jednak wiadomość o tym dotarła do KGB.

W 1973 Dmyterko został zatrzymany przez KGB. Został wywieziony do obozu pracy w okolicach Ługańska, skąd wrócił po dwóch latach z zakazem pracy duszpasterskiej. Mimo tego prowadził nielegalne działania ewangelizacyjne i organizował podziemne struktury Cerkwi greckokatolickiej. W tajemnicy prowadził nauczanie kandydatów na kapłanów; łącznie wyświęcił ich 65. Jawną działalność duszpasterską podjął dopiero w latach 80.

Bibliografia

  • A. Babiak, Les Nouveaux Martyrs Ukrainiens du XXème siecle, ISBN 966-658-000-4, Rzym, Missioner, 2001
  • ISNI: 0000000071151309
  • VIAF: 100682717
  • LCCN: n2009059799