Solar Anomalous and Magnetospheric Particle Explorer
 | |||
| Inne nazwy | SAMPEX, Explorer 68 | ||
|---|---|---|---|
| Indeks COSPAR | 1992-038A | ||
| Indeks NORAD | S22012 | ||
| Państwo |
| ||
| Zaangażowani | NASA | ||
| Rakieta nośna | Scout G-1[1] | ||
| Miejsce startu | |||
| Orbita (docelowa, początkowa) | |||
| Perygeum | 506 km[1] | ||
| Apogeum | 670 km[1] | ||
| Okres obiegu | 96,5 min[1] | ||
| Nachylenie | 81,7°[1] | ||
| Czas trwania | |||
| Początek misji | 3 lipca 1992 14:19[1] UTC | ||
| Koniec misji | 30 czerwca 2004 | ||
| Powrót do atmosfery | 13 listopada 2012 | ||
| Wymiary | |||
| Kształt | prostopadłościan | ||
| Wymiary | wys. 1,50 m[1] | ||
| Masa całkowita | 158 kg[1] | ||
| |||
Solar Anomalous and Magnetospheric Particle Explorer (SAMPEX; również: Explorer 68) – amerykański satelita naukowy, wysłany w ramach programu Explorer, przeznaczony do badania promieniowania kosmicznego i ziemskiej magnetosfery. Był to pierwszy z serii niewielkich i niedrogich satelitów Small Explorer (SMEX) agencji NASA[1]. Zbudowało go Centrum Lotów Kosmicznych imienia Roberta H. Goddarda[1].
Zadania misji
Celem misji było prowadzenie badań składu pierwiastkowego i izotopowego, stopnia jonizacji i rozkładu energii różnych populacji jonów pochodzących spoza Ziemi, w tym m.in. wysokoenergetycznych cząstek z rozbłysków słonecznych, galaktycznej i anomalnej składowej promieniowania kosmicznego, a także elektronów wiatru słonecznego przenikających do ziemskiej magnetosfery[1][2].
Budowa
Satelita miał kształt prostopadłościanu, a jego kadłub zbudowano z aluminium[1]. Wyposażony był w dwa rozkładane panele baterii słonecznych, które dostarczały średnio 102 W energii[1] (w tym 16,7 W dla czterech instrumentów naukowych[3]) i ładowały akumulator niklowo-kadmowy o pojemności 9 Ah[1]. Zastosowano pasywną kontrolę temperatury. Do komunikacji służyły dwie anteny dookolne oraz transponder o mocy 5 W pracujący w paśmie S[1].
Instrumenty
- HILT (Heavy Ion Large Area Proportional Counter Telescope) – licznik proporcjonalny do pomiarów jonów ciężkich
- LEICA (Low Energy Ion Composition Analyzer) – analizator rozkładu jonów niskoenergetycznych
- MAST (Mass Spectrometer Telescope) – spektrometr masowy
- PET (Proton/Electron Telescope) – teleskop do pomiaru protonów i elektronów[1]
Przebieg misji
Misja satelity rozpoczęła się 3 lipca 1992, kiedy to rakieta Scout G-1 wyniosła go z kosmodromu Vandenberg Air Force Base na niską orbitę okołoziemską zbliżoną do polarnej[4]. Planowany czas misji wynosił 3 lata[1], jednak została ona przedłużona i ostatecznie zakończyła się 30 czerwca 2004[4].
Satelita spłonął w górnych warstwach atmosfery 13 listopada 2012[1].
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r "Mark Wade: SAMPEX. Encyclopedia Astronautica. [dostęp 2018-02-06]. (ang.).
- ↑ SAMPEX, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2018-02-06] .
- ↑ Gunter Krebs: Explorer: SAMPEX (SMEX 1). [w:] Gunter's Space Page [on-line]. [dostęp 2018-02-06]. (ang.).
- ↑ a b SAMPEX. [w:] Laboratory for Atmospheric and Space Physics [on-line]. University of Colorado Boulder. [dostęp 2018-02-06]. (ang.).
Linki zewnętrzne
- SAMPEX. [w:] eoPortal [on-line]. ESA. (ang.).
- SAMPEX. [w:] NSSDCA Master Catalog [on-line]. NASA. [dostęp 2018-02-06]. (ang.).
- p
- d
- e
| Lata 50. XX wieku | |
|---|---|
| Lata 60. XX wieku |
|
| Lata 70. XX wieku |
|
| Lata 80. XX wieku | |
| Lata 90. XX wieku |
|
| XXI wiek |
|
| Planowane |
|
- Kursywa oznacza misję zakończoną niepowodzeniem
