Sophie Wilmès
 | |||
| Data i miejsce urodzenia | 15 stycznia 1975 | ||
|---|---|---|---|
| Premier Belgii | |||
| Okres | od 27 października 2019 | ||
| Przynależność polityczna | Ruch Reformatorski | ||
| Poprzednik | Charles Michel | ||
| Następca | Alexander De Croo | ||
| |||
Sophie Wilmès (ur. 15 stycznia 1975 w Ixelles[1]) – belgijska i walońska działaczka samorządowa oraz polityk, w latach 2015–2019 i 2020–2022 minister na szczeblu federalnym, w latach 2019–2020 premier Belgii, od 2020 do 2022 wicepremier.
Życiorys
Absolwentka studiów z zakresu reklamy w Institut des Hautes Études des Communications Sociales w Brukseli (IHECS), a także zarządzania finansami w instytucie ISFSC. Pracowała w administracji Komisji Europejskiej, a także w firmie prawniczej jako doradca. Zaangażowała się w działalność polityczną w ramach liberalnego Ruchu Reformatorskiego. W 2007 została pierwszym zastępcą burmistrza (échevinem) miejscowości Rhode-Saint-Genèse, funkcję tę pełniła przez siedem lat. W 2014 wybrano ją do rady prowincji Brabancja Walońska[2].
Również w 2014 została członkinią Izby Reprezentantów jako zastępca poselski powołanego w skład rządu Didiera Reyndersa. 22 września 2015 także dołączyła do gabinetu Charles’a Michela – zastąpiła Hervégo Jamara na urzędzie ministra budżetu i loterii narodowej[1]. 9 grudnia 2018 powierzono jej również sprawy dotyczące polityki naukowej i służby cywilnej[3].
W wyborach federalnych z maja 2019 uzyskała mandat posłanki do Izby Reprezentantów[4]. W lipcu tegoż roku Charles Michel został wyznaczony na nowego przewodniczącego Rady Europejskiej. Doszło do tego w trakcie wciąż trwających negocjacji nad powołaniem nowego rządu federalnego. 27 października 2019 Sophie Wilmès otrzymała nominację na urząd premiera[5][6], stając się pierwszą w Belgii kobietą na tym urzędzie[5]. Stanęła na czele rządu przejściowego w niemal tożsamym składzie[5], działającego do czasu uzyskania nowej większości parlamentarnej.
Wielomiesięczne negocjacje między licznymi partiami nadal nie doprowadziły do powstania większościowej koalicji rządowej. W marcu 2020 Belgia zaczęła się tymczasem zmagać z problemem wynikającym z pandemii COVID-19. Wymusiło to szerokie wielopartyjne porozumienie z 15 marca, umożliwiające pozostanie Sophie Wilmès na stanowisku premiera, a jej tworzonemu przez MR, CD&V oraz Open VLD rządowi przekształcenie się w pełnoprawny gabinet ze szczególnymi uprawnieniami na 6 miesięcy. Porozumienie zaaprobowało dziewięć ugrupowań (poza trzema koalicjantami także obie partie socjalistyczne, obie partie ekologiczne, cdH i DéFI)[7][8]. Następnego dnia król Filip I oficjalnie powierzył jej misję sformowania rządu[9]. 17 marca król odebrał dymisję rządu i zaprzysiągł nowy gabinet w dotychczasowym składzie[10]. 19 marca rząd uzyskał wotum zaufania w parlamencie[11].
Rozmowy koalicyjne trwały w dalszym ciągu i zakończyły się podpisaniem wielopartyjnego porozumienia. Na jego mocy nowym premierem 1 października 2020 został Alexander De Croo[12]. Sophie Wilmès pozostała członkiem jego rządu, obejmując tegoż dnia urzędu wicepremiera oraz ministra spraw zagranicznych, europejskich i handlu zagranicznego oraz do sprawy federalnych instytucji kultury[13]. W kwietniu 2022 ogłosiła czasowe zawieszenie wykonywania obowiązków (które przejęli inni członkowie gabinetu) z uwagi na chorobę nowotworową męża[14]. W lipcu 2022 z tego samego powodu ostatecznie zrezygnowała z funkcji rządowych[15].
Skład rządów
- premier: Sophie Wilmès (MR)[5]
- wicepremier, minister sprawiedliwości: Koen Geens (CD&V), od 30 listopada 2019 również minister spraw europejskich
- wicepremier, minister rozwoju i finansów: Alexander De Croo (Open VLD)
- wicepremier, minister spraw zagranicznych i europejskich oraz obrony: Didier Reynders (MR, do 30 listopada 2019)
- minister budżetu i loterii narodowej, polityki naukowej i służby cywilnej: David Clarinval (MR), od 30 listopada 2019 również wicepremier
- minister spraw zagranicznych i obrony: Philippe Goffin (MR, od 30 listopada 2019)
- minister pracy, gospodarki i ochrony konsumentów, przeciwdziałania ubóstwu, osób niepełnosprawnych, równych szans: Nathalie Muylle (CD&V)
- minister spraw wewnętrznych: Pieter De Crem (CD&V)
- minister zdrowia i spraw społecznych, azylu i migracji: Maggie De Block (Open VLD)
- minister ds. emerytur: Daniel Bacquelaine (MR)
- minister energii, środowiska i zrównoważonego rozwoju: Marie-Christine Marghem (MR)
- minister ds. mobilności i NMBS: François Bellot (MR)
- minister ds. samozatrudnienia, małych i średnich przedsiębiorstw, rolnictwa i integracji społecznej oraz polityki miejskiej: Denis Ducarme (MR)
- minister ds. uproszczenia administracji, agendy cyfrowej, telekomunikacji i poczty: Philippe De Backer (Open VLD)
Przypisy
- ↑ a b Sophie Wilmès. lachambre.be. [dostęp 2021-05-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-22)]. (fr.).
- ↑ Nota biograficzna na stronie prywatnej. [dostęp 2015-09-24]. (fr.).
- ↑ Overzicht: dit is de nieuwe Belgische regering. demorgen.be, 9 grudnia 2018. [dostęp 2018-12-15]. (niderl.).
- ↑ Voici les élus qui composent la Chambre. lavenir.net, 27 maja 2019. [dostęp 2014-06-02]. (fr.).
- ↑ a b c d Koning Filip benoemt Sophie Wilmès tot premier. hln.be, 27 października 2019. [dostęp 2019-10-28]. (niderl.).
- ↑ Simon Van Dorpe: Sophie Wilmès to replace Charles Michel as Belgian PM. politico.eu, 26 października 2019. [dostęp 2019-10-27]. (ang.).
- ↑ Le gouvernement Wilmès va être doté de pouvoirs spéciaux pendant 6 mois. rtbf.be, 15 marca 2020. [dostęp 2020-03-16]. (fr.).
- ↑ Coronacrisis leidt tot politieke doorbraak: regering-Wilmès krijgt volmachten, maar wordt niet uitgebreid. radio1.be, 16 marca 2020. [dostęp 2020-03-16]. (niderl.).
- ↑ Sophie Wilmès moet nu nieuwe regering vormen en wil het met minder ministers doen. nieuwsblad.be, 16 marca 2020. [dostęp 2020-03-16]. (niderl.).
- ↑ Prestation de serment du nouveau gouvernement fédéral. belgium.be, 17 marca 2020. [dostęp 2020-03-17]. (fr.).
- ↑ Kamer geeft vertrouwen aan regering-Wilmès: „Aanpak van coronacrisis enige taak”. vrt.be, 19 marca 2020. [dostęp 2020-03-24]. (niderl.).
- ↑ Alexander De Croo a demandé la confiance de la Chambre. lesoir.be, 1 października 2020. [dostęp 2020-10-01]. (fr.).
- ↑ Prestation de serment du nouveau gouvernement fédéral. belgium.be, 1 października 2020. [dostęp 2020-10-01]. (fr.).
- ↑ Jean-François Noulet: Nouvelle répartition des compétences au gouvernement, Sophie Wilmès se mettant en congé pour raisons familiales. rtbf.be, 21 kwietnia 2022. [dostęp 2022-07-11]. (fr.).
- ↑ Denny Baert, Rik Arnoudt: Sophie Wilmès (MR) stopt definitief als buitenlandminister door ziekte echtgenoot, opvolger wellicht vandaag bekend. vrt.be, 15 lipca 2022. [dostęp 2022-07-16]. (niderl.).
- p
- d
- e
| Szefowie gabinetu (1831–1918) |
|
|---|---|
| Premierzy (od 1918) |
|
Encyklopedia internetowa:
- NE.se: sophie-wilmes
- identyfikator w Hrvatska enciklopedija: 70900
