Southend Pier

Southend Pier

Widok ogólny z lądu (2007)
Państwo	Wielka Brytania
Kraj	Anglia
Miejscowość	Southend-on-Sea
Typ budynku	molo
Architekt	James Brunlees
Rozpoczęcie budowy	1828
Ukończenie budowy	1929
Położenie na mapie hrabstwa Essex Southend Pier
Położenie na mapie Wielkiej Brytanii Southend Pier
Położenie na mapie Anglii Southend Pier
51°31′32,63″N 0°43′02,86″E/51,525731 0,717461
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Southend Pier – molo na Morzu Północnym, w ujściu Tamizy, w angielskim mieście Southend-on-Sea (Essex). Mając długość 2,16 kilometra (1,34 mili) jest najdłuższym molo rekreacyjnym na świecie i symbolem miasta^[1][2].

Historia

Pierwsze drewniane molo w tym miejscu zaprojektowano w 1828 roku. Obiekt o długości 182,88 metra (600 stóp) otwarto w 1830 roku. Budowlę przedłużono do długości 2092,15 metrów w 1846 roku, co uczyniło ją najdłuższą w Europie. Przebudowano ją wówczas na stalową. W sierpniu 1885 roku zaprojektowano wymianę konstrukcji, a w 1888 roku rozpoczęto prace według projektu Jamesa Brunleesa. Molo zostało otwarte 24 sierpnia 1890 roku. Z sumy 80 tysięcy funtów, 10 tysięcy funtów kosztowała linia kolei elektrycznej, biegnąca na molo. Przedłużenie budowli w obecnej, rekordowej na świecie długości otwarto w 1898 roku. 25 lipca 1908 roku otwarto górny poziom przedłużonego pirsu, a następnie ułożono drugi tor linii kolejowej. W 1929 roku dobudowano nabrzeże dla parowca Prince George^[3].

W czasie II wojny światowej molo było użytkowane przez brytyjską Marynarkę Wojenną. Popularność obiektu wzrosła po wojnie. Linia kolejowa w sezonie 1949/1950 przewiozła łącznie 4 713 082 pasażerów, a dodatkowy milion osób przeszedł molo na piechotę. Kryzys nadszedł w 1970 roku, kiedy to obiekt wydzierżawiono^[3].

W lipcu 1976 roku pożar poważnie uszkodził głowicę mola, a koszty naprawy oszacowano na 1,4 miliona funtów. W październiku 1978 roku kolej molowa została zamknięta ze względów bezpieczeństwa. Lokalne władze planowały zamknąć całe molo we wrześniu 1980 roku, ale uzgodniono pakiet ratunkowy z lokalnym przedsiębiorstwem. W listopadzie 1984 roku podjęto prace ratunkowe. W 1986 roku odnowioną budowlę otwarła księżna Anna. W 1989 roku, w pobliżu stacji kolejowej na lądzie otwarto muzeum mola. 7 czerwca 1995 roku uszkodzeniu uległa linia kolejowa, którą w wyniku tego zamknięto i (po remoncie) ponownie uruchomiono (obecnie jest jednotorowa). W 1998 roku, wyremontowano strefę wejściową po pożarze. W początku XXI wieku prowadzono kolejne prace modernizacyjne (między innymi winda, oświetlenie, punkt handlowy, dostęp dla osób z niepełnosprawnościami). W 2005 roku kolejny pożar poważnie zniszczył strefę wejściową. Remont ukończono w 2007 roku. We wrześniu 2009 roku otwarto nową stację kolejową. W 2011 roku w molo uderzyła barka, a w 2012 roku po raz kolejny zamknięto je na czas remontu. W 2022 roku wymieniono tabor kolejowy na nowy^[3].

Galeria

• 
  Głowica lądowa przed 1900 rokiem
• 
  Pociąg w 2020 roku

Przypisy