Sybil Ludington

Ten artykuł od 2023-12 wymaga uzupełnienia informacji.

Artykuł należy uzupełnić o istotne informacje: Kontrowersje dotyczące autentyczności przypisywanych czynów i historię badań nad nimi wraz z końcową opinią..
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Ten artykuł należy dopracować:

od 2023-12 → usunąć treści oparte na nierzetelnych źródłach lub podać w przypisach wiarygodne źródła informacji,
Blog historyczny "historicamerica.org" nie cytujący źródeł i reklamujący działalność gospodaczą.
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Sybil Ludington

Data i miejsce urodzenia	5 kwietnia 1761 Fredericksburg (ob. Ludingtonville)
Data i miejsce śmierci	26 lutego 1839 Unadilla
Multimedia w Wikimedia Commons

Sybil Ludington (ur. 5 kwietnia 1761 we Fredericksburgu, zm. 26 lutego 1839 w Unadilli) – amerykańska bohaterka wojny o niepodległość Stanów Zjednoczonych.

Urodziła się 5 kwietnia 1761 r. we Fredericksburgu (obecnie Ludingtonville w stanie Nowy Jork)^[1]. Była jednym z dwanaściorga dzieci Henry’ego Ludingtona i jego żony Abigail. Jej ojciec przez wiele lat służył w brytyjskiej armii i dosłużył się w niej stopnia pułkownika, jednak po wybuchu wojny o niepodległość Stanów Zjednoczonych przeszedł na stronę rewolucjonistów^[2] i został oficerem nowojorskiej milicji, a później współpracownikiem gen. George’a Washingtona. Zgodnie z tradycyjnym przekazem, spisanym około 100 lat później, w dniu 26 kwietnia 1777 r. do domu Ludingtonów przybył posłaniec, donoszący o ataku sił gubernatora Williama Tryona na Danbury, położone 25 km dalej. W miejscowości tej znajdowały się składy amunicji i wyposażenia dla milicji z całego regionu. W odpowiedzi Ludington rozpoczął natychmiast organizowanie oddziału milicji^[1].

Zgodnie z tradycją, Sybil Ludington zgłosiła się lub została poproszona przez ojca do przekazania rozkazów o zbiórce i zwołania okolicznej ludności do jego domu jeszcze przed świtem. W ciągu nocy szesnastolatka przejechała konno 65 km po nieznanych jej drogach^[1] w hrabstwie Dutchess (obecnie Putnam)^[2], od Mahopac po Stormville, roznosząc wieści o alarmie^[1], mimo niesprzyjającej deszczowej pogody i ryzyka pojmania przez Brytyjczyków. Jej rajd był trzykrotnie dłuższy niż rajd Paula Revere’a^[2]. Za ten czyn otrzymała osobiste podziękowania od George’a Washingtona^[2].

W 1784 r. poślubiła Edwarda Ogdena, prawnika^[1] i sierżanta w wojnie o niepodległość, i zamieszkała w Catskill. Z tego małżeństwa miała jednego syna, Henry’ego Ogdena. Po śmierci męża zakupiła tawernę i z zarobionych środków pomagała finansowo synowi w uzyskaniu wykształcenia prawniczego^[2].

26 lutego 1839 r. zmarła w Unadilli^[1], rok po swoim synu i została pochowana koło ojca^[2].

Jej brązowy pomnik na grzbiecie konia Star dłuta Anny Hyatt Huntington odsłonięto w 1975 r. w Carmel. Jej pamięci poświęcono jeden ze znaczków pocztowych wydanych z okazji dwustulecia Stanów Zjednoczonych, a wiersz jej wyczynowi poświęcił w 1940 r. Berton Braley^[2].