Tadeusz Bolduan
| Data i miejsce urodzenia | 5 kwietnia 1930 | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 10 czerwca 2005 | ||
| Miejsce spoczynku | Cmentarz Srebrzysko | ||
| Zawód, zajęcie | dziennikarz, publicysta, działacz kaszubski | ||
| Odznaczenia | |||
 | |||
| |||
Tadeusz Bolduan (ur. 5 kwietnia 1930 w Kościerzynie, zm. 10 czerwca 2005 w Gdyni) – polski dziennikarz, publicysta i działacz kaszubski.
Życiorys
Syn Teodora, przedwojennego burmistrza Wejherowa, zamordowanego w 1939 roku przez hitlerowców[1]. Po II wojnie światowej wraz z bratem Rajmundem wychowywał się w domu dziecka[2][3].
Współtwórca i aktywista Zrzeszenia Kaszubskiego, później Zrzeszenia Kaszubsko-Pomorskiego. W latach 50. był obrońcą Słowińców na łamach prasy, co wymagało odwagi cywilnej.
W latach 1957-1961 był redaktorem naczelnym dwutygodnika "Kaszёbё"[3]. Na przełomie lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych był redaktorem naczelnym miesięcznika Pomerania, wydawanego przez ZK-P; Kanclerzem Kapituły Medalu św. Wojciecha i Medalu Księcia Mściwoja II, ustanowionych w 1996 roku przez Radę Miasta Gdańska i przyznawanych za szczególne zasługi dla tego miasta; przyznano mu tytuł Zasłużonego Ziemi Wejherowskiej; w 2002 roku zasiadał w Komitecie Honorowym Roku Bolduanowskiego ustanowionego przez Zarząd Miasta Wejherowa z okazji 100. rocznicy urodzin jego ojca Teodora. Otrzymał odznakę honorową „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”[4], a także był laureatem Nagrody Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury (za 1990 rok)[5].
Był człowiekiem wielkiej kultury osobistej, pracowitym i aktywnym do ostatnich dni życia. Szanowany w środowisku kaszubsko-pomorskim, choć niektóre jego poglądy nie spotkały się z ogólną akceptacją i przez niektórych traktowane są obecnie jako historyczny anachronizm (uważał np., że język kaszubski jest dialektem języka polskiego).
Zmarł w Szpitalu Miejskim w Gdyni, na skutek obrażeń odniesionych podczas potrącenia przez samochód na ulicy Sopotu[6]. W 2006 roku został pośmiertnie odznaczony Medalem św. Wojciecha[7]. Pochowany na Cmentarzu Srebrzysko w Gdańsku (rejon III, taras II, rząd 2, grób 6)[8].
Bibliografia podmiotowa
Ogłosił ponad dwadzieścia książek poświęconych tematyce kaszubskiej, m.in.:
- Gryf - godło Pomorza,
- Trybun Kaszubów. Opowieść o Antonim Abrahamie,
- Nie dali się złamać,
- Nowy bedeker kaszubski, Gdańsk: Polnord. Wydawnictwo Oskar, 2002, ISBN 83-86181-84-2.
Przypisy
- ↑ Wyborcza.pl [online], trojmiasto.wyborcza.pl [dostęp 2020-07-20] .
- ↑ Tadeusz Bolduan, Gedanopedia.
- ↑ a b Redakcja, Pożegnania. Tadeusz Bolduan [online], Gdańsk Nasze Miasto, 13 czerwca 2005 [dostęp 2020-07-20] (pol.).
- ↑ GrażynaG. Bral GrażynaG. i inni red., Słownik dziennikarzy i publicystów Pomorza 1945 – 2005, Gdańsk: Stowarzyszenie Dziennikarzy Rzeczypospolitej Polskiej, Oddział Morski w Gdańsku, 2008, s. 19 .
- ↑ Splendor Gedanensis 2016. Dali najwięcej gdańskiej kulturze
- ↑ Wyborcza.pl [online], trojmiasto.wyborcza.pl [dostęp 2021-01-17] .
- ↑ Rada Miasta - BIP - Urząd Miejski w Gdańsku [online], bip.gdansk.pl [dostęp 2021-01-17] .
- ↑ Tadeusz Bolduan. cmentarze-gdanskie.pl. [dostęp 2019-05-22].
Linki zewnętrzne
- Biogram w Gedanopedii
