Taeniurops
| Taeniurops | |||
| Garman, 1913[1] | |||
 Przedstawiciel rodzaju - patelnica wstęgoogonowa (T. meyeni) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | eukarionty | ||
|---|---|---|---|
| Królestwo | zwierzęta | ||
| Typ | strunowce | ||
| Podtyp | kręgowce | ||
| Gromada | |||
| Podgromada | spodouste | ||
| Infragromada | Euselachii | ||
| (bez rangi) | płaszczki | ||
| Nadrząd | orleniokształtne | ||
| Rodzina | ogończowate | ||
| Podrodzina | Dasyatinae | ||
| Rodzaj | Taeniurops | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
| Taeniura meyeni Müller & Henle, 1841 | |||
| Synonimy | |||
| |||
| Gatunki | |||
| |||
| |||
| |||
Taeniurops – rodzaj dużych ryb chrzęstnoszkieletowych z podrodziny Dasyatinae w obrębie rodziny ogończowatych (Dasyatidae).
Rozmieszczenie geograficzne
Do rodzaju należą gatunki występujące w wodach Indo-Pacyfiku i wschodniego Oceanu Atlantyckiego (również Morze Śródziemne)[3][4].
Morfologia
Długość ciała do 330 cm; masa ciała (największa opublikowana) 150 kg[4].
Systematyka
Rodzaj zdefiniował w 1913 roku amerykański ichtiolog i herpetolog Samuel Garman w artykule poświęconym rekinom, rajom i płaszczkom opublikowanym w czasopiśmie Memoirs of the Museum of Comparative Zoölogy, at Harvard College[1]. Gatunkiem typowym jest (późniejsze oznaczenie) T. meyeni.
Etymologia
- Trygon: gr. τρυγων trugōn, τρυγονσς trugonos ‘płaszczka’[5]. Gatunek typowy: Trygon grabatus Geoffroy St. Hilaire, 1817.
- Taeniurops: rodzaj Taeniura Müller & Henle, 1837; gr. ωψ ōps, ωπος ōpos ‘wygląd, oblicze’[6].
Podział systematyczny
Do rodzaju należą następujące występujące współcześnie gatunki[3]:
- Taeniurops grabata (Geoffroy St. Hilaire, 1817) – patelnica[7][8]
- Taeniurops meyeni (Müller & Henle, 1841) – patelnica wstęgoogonowa[9]
Opisano również gatunki wymarłe z miocenu:
- Taeniurops cavernosus (Probst, 1877) (Europa)[10]
- Taeniurops sergiomorai Laurito & Valerio, 2021 (Ameryka Środkowa)[11]
- Taeniurops tosii Adnet & Charpentier, 2022 (Azja)[12]
Uwagi
Przypisy
- ↑ a b S. Garman. The Plagiostomia (sharks, skates, and rays). „Memoirs of the Museum of Comparative Zoölogy, at Harvard College”. 36, s. 399, 1913. (ang.).
- ↑ É. Geoffroy Saint-Hilaire: Poissons du Nil, de la mer Rouge et de la Méditerranée. W: Description de l’Egypte ou recueil des observations et des recherches qui ont été faites en Égypte pendant l’expedition de l’Armée français, publié par les ordres de sa Majesté-L’Empereur Napoléon le Grand. Cz. 1: Histoire Naturelle. Paris: Imprimerie Impériale, 1817, s. ryc. 25. (fr.).
- ↑ a b RonR. Fricke RonR., William NeilW.N. Eschmeyer William NeilW.N., Richard van derR. Laan Richard van derR. (red.), SEARCH, [w:] Eschmeyer’s Catalog of Fishes, California Academy of Sciences, 2 kwietnia 2024 [dostęp 2024-04-16] (ang.).
- ↑ a b R. Froese & D. Pauly: Taeniurops. FishBase (ver. (02/2024)). [dostęp 2024-04-16]. (ang.).
- ↑ E.C. Jaeger: Source-book of biological names and terms. Wyd. 3 (Revised second printing). Springfield: Charles C. Thomas, 1959, s. 272. (ang.).
- ↑ Ch. Scharpf: Family Dasyatidae Jordan & Gilbert 1879 (Stingrays). The ETYFish Project. [dostęp 2024-04-16]. (ang.).
- ↑ S. Rutkowicz: Encyklopedia ryb morskich. Gdańsk: Wydawnictwo morskie, 1982, s. 154. ISBN 83-215-2103-7.
- ↑ E. Grabda & T. Heese: Polskie nazewnictwo popularne: krągłouste i ryby. Cyclostomata et Pisces. Koszalin: Wyższa Szkoła Inżynierska w Koszalinie, 1971, s. 28. ISSN 0239-7129.
- ↑ A. Kołodziej. Zoonimia wrocławskiego Afrykarium. „Onomastica”. 67, s. 318, 2023. ISSN 2658-2783.
- ↑ Pollerspöck i Straube 2023 ↓, s. Taeniurops cavernosus.
- ↑ Pollerspöck i Straube 2023 ↓, s. Taeniurops sergiomorai.
- ↑ Pollerspöck i Straube 2023 ↓, s. Taeniurops tosii.
Bibliografia
- J. Pollerspöck & N.J.P.& N. Straube J. Pollerspöck & N.J.P.& N., Bibliography Database of living/fossil sharks, rays and chimaeras (Chondrichthyes: Elasmobranchii, Holocephali) [online], shark.refrences.com, 2023 [dostęp 2024-04-16] (ang.).
Taeniurops