Takht-i-Bahi
Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO | |||
Państwo | Pakistan | ||
---|---|---|---|
Typ | kulturowy | ||
Spełniane kryterium | IV | ||
Numer ref. | 140 | ||
Region[b] | Azja i Pacyfik | ||
Historia wpisania na listę | |||
Położenie na mapie Pakistanu | |||
34°19′15″N 71°56′45″E/34,320833 71,945833 | |||
| |||
Takht-i-Bahi – klasztor wzniesiony na skalistym wierzchołku góry, położony nad doliną Swat w Gandharze w I wieku n.e. Zbudowany zgodnie z zasadami sztuki grecko-buddyjskiej – w centrum klasztoru znajdowała się wihara (część mieszkalna). Wewnątrz znajdowała się również stupa, której cokół i bębny ozdobione były wizerunkami Buddy.
Ruiny klasztoru zostały odkryte w 1836, natomiast prace archeologiczne rozpoczęły się w 1852, od 1980 roku wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Bibliografia
- Ilustrowana Księga Świata - Skarby Świata - Azja, Wydawnictwo Pascal, Bielsko-Biała 2002, ss. 24, ISBN 83-7304-020-X.
Linki zewnętrzne
- Widok panoramiczny 360 stopni