Thad Jones

Thaddeus Joseph Jones znany jako Thad Jones (ur. 28 marca 1923 w Pontiac, zm. 21 sierpnia 1986 w Kopenhadze^[1]) – amerykański trębacz jazzowy, kompozytor i kierownik orkiestry.

Wychował się w muzykalnej rodzinie. Jego bracia byli bardzo znanymi muzykami jazzowymi: starszy Hank pianistą, a młodszy Elvin perkusistą. Thad był muzykiem-samoukiem. Występował zawodowo już w wieku 16 lat. W czasie II wojny światowej był członkiem orkiestr Armii Stanów Zjednoczonych (w latach 1943-1946).

Po wojnie kontynuował muzyczną karierę. Występował w zespole saksofonisty Billy'ego Mitchella na początku lat 50., potem u Charlesa Mingusa, a w latach 1954-1963 w big bandzie Counta Basiego, gdzie był także kompozytorem i aranżerem. Następnie prowadził kwintet wspólnie z Pepperem Adamsem.

W 1965 założył big band The Jazz Orchestra, który prowadził razem z perkusistą Melem Lewisem i który był znany jako Thad Jones/Mel Lewis Orchestra. Zespół ten zdobył nagrodę Grammy w 1979 w kategorii Best Large Jazz Ensemble Album za album Live in Munich.

W 1978 Jones niespodziewanie przeniósł się do Kopenhagi, gdzie utworzył nowy zespół Eclipse. Komponował też i nagrywał dla big bandu Radia Duńskiego. W 1985 powrócił do Stanów Zjednoczonych, by objąć prowadzenie Count Basie Orchestra, jednak w lutym 1986 zrezygnował z powodu choroby i wrócił do Danii. Zmarł w Kopenhadze. Jest pochowany na cmentarzu Vestre Kirkegard w tym mieście.

Wybrana dyskografia

• The Fabulous Thad Jones (1954)
• Detroit-New York Junction (1956)
• The Magnificent Thad Jones (1957)
• Mad Thad (1957)
• Motor City Scene (1959)
• Mean What You Say (z Pepperem Adamsem) (1966)
• Greetings and Salutations (1977)
• The Thad Jones and Mel Lewis Quartet (1977)
• It Only Happens Every Time (z Monicą Zetterlund i Orkiestrą Mela Lewisa) (1978)

Przypisy