Theodor Meyer
 | Ten artykuł od 2011-05 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu. |
 Theodor Meyer pierwszy z prawej | |
 SS-Hauptsturmführer | |
| Data i miejsce urodzenia | 6 listopada 1904 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 22 października 1948 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1938–1945 |
| Formacja |
|
| Stanowiska | członek załogi Ravensbrück, Stutthof, Majdanek |
Theodor Traugott Meyer (ur. 6 listopada 1904 w Monachium[1], zm. 22 października 1948 w Gdańsku[2]) – zbrodniarz hitlerowski, kierownik obozów koncentracyjnych Ravensbrück i Stutthof oraz SS-Hauptsturmführer.
Życiorys
Z zawodu był elektromonterem. Od 1931 należał do NSDAP (nr legitymacji partyjnej 771323) i SS (nr identyfikacyjny 340735). Służbę w obozach koncentracyjnych rozpoczął w kwietniu 1938 w Dachau. W styczniu 1941 Meyer został kierownikiem obozu (Schutzhaftlagerführer) w Ravensbrück, natomiast od 30 maja 1942 do 4 kwietnia 1945 był kierownikiem obozu i adiutantem komendanta (I. Schutzhaftlagerführer) Paula Wernera Hoppe w Stutthofie. Czasowo był również oddelegowany do służby w Majdanku. Po częściowej ewakuacji obozu w Stutthofie był od stycznia 1945 zastępcą Hoppego jako komendanta obozu Wöbbelin, będącego podobozem Neuengamme (KL).
Pod koniec wojny został schwytany przez Brytyjczyków, wraz z jego żoną oraz dwójką dzieci i wydany Polsce. W drugim procesie załogi obozu przed polskim Sądem Okręgowym w Gdańsku Meyer skazany został za swoje zbrodnie na karę śmierci. Wyrok wykonano przez powieszenie 22 października 1948. Jego żona wraz z dwójką nastoletnich dzieci rozpoczęła na nowo życie w Gdańsku.
Przypisy
Bibliografia
- Silke Schäfer, Zum Selbstverständnis von Frauen im Konzentrationslager. Das Lager Ravensbrück, Berlin 2002 (pdf)
