Uromyces ervi
Ecja Uromyces ervi na wyce drobnokwiatowej | |||
Systematyka | |||
Domena | eukarionty | ||
---|---|---|---|
Królestwo | grzyby | ||
Typ | podstawczaki | ||
Klasa | rdze | ||
Rząd | rdzowce | ||
Rodzina | rdzowate | ||
Rodzaj | sypnik | ||
Gatunek | Uromyces ervi | ||
Nazwa systematyczna | |||
Uromyces ervi (Wallr.) Westend. Bull. Acad. R. Sci. Belg., Cl. Sci. 21(2): 246 (1854) | |||
|
Uromyces ervi (Wallr.) Westend. – gatunek grzybów z rodziny rdzowatych (Pucciniaceae)[1]. Grzyb pasożytniczy wywołujący rdzę wyki[2].
Systematyka i nazewnictwo
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Uromyces, Pucciniaceae, Pucciniales, Incertae sedis, Pucciniomycetes, Pucciniomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w 1833 r. Karl Friedrich Wallroth, nadając mu nazwę Aecidium ervi. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę, nadał mu w 1854 r. Gérard Daniel Westendorp[1].
Synonimy:
- Aecidium albidum Bonord. 1860
- Aecidium ervi Wallr. 1833
- Capitularia ervi (Wallr.) Syd. 1922
- Coeomurus ervi (Wallr.) Kuntze 1898[3].
Morfologia i rozwój
Jest pasożytem jednodomowym, tzn. że jego pełny cykl życiowy odbywa się na jednym żywicielu. Na obydwu stronach liści porażonej rośliny powstają ecja o miedzianej barwie z biał ścianą. Przez lato tworzą się w nich żółte ecjospory. Później powstają jasnobrązowe uredinia, ale są rzadko spotykane. Powstają w nich urediniospory z dwoma, rzadziej trzema porami rostkowymi. Jesienią, głównie na ogonkach i szypułkach, tworzą się ciemnobrązowe telia. Teliospory jednokomórkowe, gładkie, o wyraźnie pogrubionej ścianie wierzchołkowej, z trwałymi trzonkami dwukrotnie dłuższymi od zarodnika[4]. Teliospory są przetrwalnikami. Wiosną kiełkują, a powstające z nich bazydiospory infekują nowe rośliny[5].
Uromyces ervi jest wąskim oligofagiem pasożytującym wyłącznie na roślinach z rodzaju wyka (wyka drobnokwiatowa, wyka siewna, wyka czteronasienna, Vicia articulata, Vicia disperma, Vicia kulingana, Vicia parviflora) i na soczewicy jadalnej. Wyka drobnokwiatowa jest powszechnie uważana za główną roślinę żywicielską[4].
Przypisy
- ↑ a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2022-06-04] .
- ↑ ZbigniewZ. Borecki ZbigniewZ., MałgorzataM. Solenberg MałgorzataM. (red.), Polskie nazwy chorób roślin uprawnych, wyd. 2, Poznań: Polskie Towarzystwo Fitopatologiczne, 2017, ISBN 978-83-948769-0-6 .
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2022-06-04] .
- ↑ a b Uromyces ervi Westendorp, 1854 [online], Plant Parasites of Europe [dostęp 2022-06-04] .
- ↑ JoannaJ. Marcinkowska JoannaJ., Oznaczanie rodzajów grzybów sensu lato ważnych w fitopatologii, Warszawa: PWRiL, 2012, ISBN 978-83-09-01048-7 .