Władimir Kazaczonok

Władimir Kazaczonok

Pełne imię i nazwisko	Władimir Aleksandrowicz Kazaczonok
Data i miejsce urodzenia	6 września 1952 Kołpino
Data i miejsce śmierci	26 marca 2017 Petersburg
Wzrost	180 cm
Pozycja	napastnik
Kariera juniorska
Lata Klub Iżoriec Kołpino
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1971–1975 Zenit Leningrad 46 (7) 1976–1978 Dinamo Moskwa 64 (13) 1979–1983 Zenit Leningrad 144 (58) W sumie: 254 (78)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1976–1979  ZSRR 2 (0)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 1987–1989 Dinamo Petersburg 199?–199? SDJuSzOR Zenit Petersburg 2001–2002 Swietogoriec Swietogorsk 2003 Dinamo Petersburg 2004–2005 Pietrotriest Petersburg 2006–2007 FK Chimki 2008–2009 Smiena-Zenit Petersburg 2010–2012 Sillamäe Kalev
↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Multimedia w Wikimedia Commons

Władimir Aleksandrowicz Kazaczonok, ros. Владимир Александрович Казачёнок (ur. 6 września 1952 w Kołpino w obwodzie leningradzkim, Rosyjska FSRR, zm. 26 marca 2017 w Petersburgu^[1]) – rosyjski piłkarz, grający na pozycji napastnika, reprezentant ZSRR, trener piłkarski.

Kariera piłkarska

Kariera klubowa

W dzieciństwie zorganizował piłkarską drużynę, z którą uczestniczył w turnieju „Skórzana piłka”. Jako junior grał w miejscowym zespole Iżoriec Kołpino. Jednym z pierwszych jego trenerów był Siergiej Salnikow. W 1971 rozpoczął karierę piłkarską w drużynie rezerw Zenitu Leningrad. W następnym roku debiutował w pierwszej drużynie. Potem przez trzy lata służył w milicyjnym klubie Dynama Moskwa. W 1979 powrócił do Zenitu Leningrad. Od 1981 pełnił funkcje kapitana drużyny. W 1983 postanowił zakończyć karierę piłkarską, gdyż był w konflikcie z głównym trenerem Pawłem Sadyrinym, a występować w innym klubie nie chciał^[2].

Kariera reprezentacyjna

1 grudnia 1976 debiutował w reprezentacji ZSRR w towarzyskim meczu z Brazylią (0:2). Łącznie rozegrał 2 mecze.

Kariera trenerska

Po zakończeniu kariery piłkarskiej rozpoczął pracę trenerską. W latach 1987-1989 prowadził Dinamo Petersburg. Potem rok pracował w Finlandii, próbował swych sił jako komentator meczów piłki nożnej, pracował na stanowisku wicedyrektora SDJuSzOR Zenit Petersburg, próbował stać się deputowanym, ale w ostatniej chwili wycofał swoją kandydaturę. W końcu powrócił do pracy trenerskiej. W latach 2001-2002 trenował Swietogoriec Swietogorsk, a potem Dinamo Petersburg i Pietrotriest Petersburg. W 2006 objął stanowisko głównego trenera FK Chimki, z którym zdobył awans do Priemjer-Ligi. W połowie sezonu 2007 zachorował na wysokie ciśnienie krwi. Po miesiącu leczenia powrócił do kierowania drużyną, ale 6 września 2007, w dzień swoich 55 urodzin, zrezygnował z funkcji trenera^[3]. Potem trenował drugą drużynę Zenitu Smiena-Zenit Petersburg. Po jej rozformowaniu został zaproszony na stanowisko głównego trenera estońskiego Sillamäe Kalev^[4]. W styczniu 2012 prowadził reprezentację Sankt-Petersburga na turnieju im. Granatkina^[5].

Sukcesy i odznaczenia

Sukcesy klubowe

• brązowy medalista Mistrzostw ZSRR: 1980
• zdobywca Pucharu ZSRR: 1977

Sukcesy trenerskie

• mistrz Rosyjskiej Pierwszej Dywizji: 2006

Sukcesy indywidualne

• wybrany do listy 33 najlepszych piłkarzy ZSRR: Nr 3 (1974, 1979, 1980)
• członek Klubu Grigorija Fiedotowa: 104 goli

Odznaczenia

• tytuł Mistrza Sportu Klasy Międzynarodowej

Przypisy

Bibliografia

• V. Kazachenok, [w:] baza Soccerway (trenerzy) [dostęp 2021-01-03] .
• Władimir Kazaczonok w bazie RusTeam (ros.)
• Profil na PlayerHistory (ang.)
• Sylwetka zawodnika na rusteam.permian.ru (ros.)
• Władimir Kazaczonok w bazie National Football Teams (ang.)
• Vladimir Kazachenok, [w:] baza Transfermarkt (trenerzy) [dostęp 2020-12-01] .