Władysław Storożyński
 | |||
 chorąży | |||
| Data i miejsce urodzenia | 19 września 1893 | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 10 lutego 1915 | ||
| Przebieg służby | |||
| Lata służby | 1914–1915 | ||
| Siły zbrojne | |||
| Formacja |
| ||
| Jednostki | 2 pułk piechoty | ||
| Stanowiska | dowódca sekcji | ||
| Główne wojny i bitwy | |||
| Odznaczenia | |||
  | |||
| |||
Władysław Storożyński (ur. 19 września 1893 w Stryju, zm. 10 lutego 1915 pod Łopuszną) – chorąży Legionów Polskich, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
Urodził się jako syn Wincentego i Michaliny z domu Chruszczewska. Uczęszczał we Lwowie do szkoły realnej, a po jej ukończeniu studiował na Politechnice Lwowskiej[1]. Od 1911 członek Związku Strzeleckiego.
8 października 1914 wstąpił w szeregi Legionów Polskich, gdzie otrzymał przydział do 3 batalionu w 2 pułku piechoty[2]. Szczególne zasługi odniósł podczas walki pod Kirlibabą położoną w południowej Bukowinie, gdzie ostrzeliwany przez karabiny maszynowe wroga został ranny, kiedy prowadził swoją sekcję do ataku[2]. Za czyn ten został wyróżniony nadaniem Krzyża Srebrnego Orderu Virtuti Militari[3]. Zginął idąc do ataku na Łopusznę. Został pochowany przy kościele we wsi Szipocie na Bukowinie[4]. Rodziny nie założył[2].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 7055[2]
- Krzyż Niepodległości – pośmiertnie (1931)[5]
Przypisy
- ↑ Polak (red.) 1993 ↓, s. 202.
- ↑ a b c d Polak (red.) 1993 ↓, s. 203.
- ↑ Sitko 1928 ↓, s. 47.
- ↑ Z żałobnej karty Legionów. „Nowości Illustrowane”. Nr 1, s. 10, 13, 1 stycznia 1916.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 111, poz. 163.
Bibliografia
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945. T. 2/2. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1993. ISBN 83-900510-0-1.
- Józef Sitko: Zarys historji wojennej 2-go pułku piechoty legionów. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1928, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
