Walerian Wiśniewski
Walerian Wiśniewski (przed 1929) | |
podpułkownik piechoty | |
Data i miejsce urodzenia | 18 sierpnia 1893 |
---|---|
Data śmierci | 19 października 1946 |
Przebieg służby | |
Lata służby | 1914–1946 |
Siły zbrojne | Armia Austro-Węgier |
Formacja | Legiony Polskie |
Jednostki | 3 Pułk Piechoty |
Stanowiska | zastępca dowódcy pułku |
Główne wojny i bitwy | I wojna światowa |
Odznaczenia | |
Walerian Feliks Wiśniewski, ps. „Kuba” (ur. 18 sierpnia 1893 w Wadowie, zm. 19 października 1946) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
Walerian Feliks Wiśniewski urodził się 18 sierpnia 1893 roku w Wadowie, w rodzinie Stefana i Walerii de Lefftreu. Przed I wojną światową ukończył Państwową Szkołę Handlową we Lwowie i rozpoczął drugi rok studiów prawniczych na Uniwersytecie Franciszkańskim we Lwowie. Był członkiem „Promienia”, „Zarzewia” i Polskiej Drużyny Strzeleckiej w Tarnopolu. W 1914 roku wstąpił do Legionów Polskich, został przydzielony do 3 pułku piechoty i wyznaczony na stanowisko komendanta plutonu. W bitwie pod Pasieczną został ciężko ranny. Od 10 sierpnia 1915 roku był adiutantem pułku. W czasie służby w Legionach awansował kolejno na: chorążego (18 października 1914 roku), podporucznika (18 stycznia 1915 roku) i porucznika (1 kwietnia 1916 roku)[1]. W 1917 roku, po kryzysie przysięgowym, wstąpił do Polskiej Siły Zbrojnej. 1 grudnia 1917 roku został awansowany na kapitana.
W 1918 roku został przyjęty do Wojska Polskiego, został przydzielony do Armii generała Hallera. Od 16 czerwca do 30 listopada 1919 roku był słuchaczem I Kursu Wojennej Szkoły Sztabu Generalnego w Warszawie. Po ukończeniu kursu otrzymał tytuł adiutanta sztabowego i przydział do Dowództwa IV Brygady Piechoty Legionów. 15 lipca 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu majora, w piechocie, w grupie oficerów byłych Legionów Polskich. Był wówczas przydzielony do 4 pułku piechoty Legionów[2]. Następnie został kierownikiem Centrum Wyszkolenia 2 Armii. 1 czerwca 1921 roku pełnił służbę w 3 pułku piechoty Legionów[3].
3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 135. lokatą w korpusie oficerów piechoty[4]. 22 lipca 1922 roku został przeniesiony z 3 pułku piechoty Legionów do 84 pułku piechoty w Pińsku na stanowisko pełniącego obowiązki zastępcy dowódcy pułku[5][6]. 31 marca 1924 roku został awansowany na podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923 roku i 58. lokatą w korpusie oficerów piechoty[7]. W 1924 roku został przeniesiony do Doświadczalnego Centrum Wyszkolenia w Rembertowie na stanowisko wykładowcy[8]. 31 października 1927 roku został przeniesiony do 40 pułku piechoty we Lwowie na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[9]. 23 grudnia 1927 roku został przeniesiony do 53 pułku piechoty Strzelców Kresowych w Stryju na stanowisko dowódcy pułku[10][11]. 21 listopada 1929 roku otrzymał od inspektora armii, generała dywizji Juliusza Rómmla następującą opinię: „wybitny instruktor i wychowawca korpusu oficerskiego, a także organizator i administrator. Bardzo inteligentny. Oficer o zdolnościach wyżej niż przeciętne. Nadaje się na obecnym stanowisku” (powyższa opinia, jako jedyna „opinia inspektorska” była powtarzana w listach kwalifikacyjnych aż do 1938 roku włącznie)[12]. 18 czerwca 1930 roku został przeniesiony do Komendy Placu Kraków na stanowisko komendanta[13]. 28 stycznia 1931 roku został przeniesiony do Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie na stanowisko zastępcy komendanta[14][15]. 28 czerwca 1933 roku został przeniesiony do dyspozycji szefa Departamentu Piechoty Ministerstwa Spraw Wojskowych z zachowaniem dotychczasowego dodatku służbowego[16]. 7 czerwca 1934 roku został przeniesiony na stanowisko komendanta miasta Poznania[17]. Służbę na tym stanowisku pełnił do 1939 roku.
Zmarł 19 października 1946 roku. Został pochowany na cmentarzu Wellshill w Perth[18].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 7357
- Krzyż Niepodległości (12 maja 1931)[19]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (11 listopada 1937)[20]
- Krzyż Walecznych (czterokrotnie)
- Złoty Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)[21][22][23]
Przypisy
- ↑ Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich w dniu oddania Legionów Polskich Wojsku Polskiemu (12 kwietnia 1917), Warszawa 1917, s. 9.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 27 z 21 lipca 1920 roku, poz. 671.
- ↑ Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Dodatek do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 37 z 24 września 1921 roku, s. 28, 946.
- ↑ Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Załącznik do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 8 czerwca 1922 roku, Zakłady Graficzne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1922, s. 29.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 22 lipca 1922 roku, s. 544.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 367, 400.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 32 z 2 kwietnia 1924 roku, s. 167.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 319, 343, 1370.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 31 października 1927 roku, s. 296.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 28 z 23 grudnia 1927 roku, s. 364.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 67, 163.
- ↑ Opinie podpułkowników piechoty stan z dnia 10 marca 1938 r., Instytut Józefa Piłsudskiego w Ameryce, sygn. 701/1/120, s. 117. Opinie podpułkowników piechoty za 1938 rok, Instytut Józefa Piłsudskiego w Ameryce, sygn. 701/1/120, s. 342.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 11 z 18 czerwca 1930 roku, s. 206.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 10.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 19, 802.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 8 z 28 czerwca 1933 roku, s. 131. Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty. 1 lipiec 1933 r. Dodatek bezpłatny dla prenumeratorów „Przeglądu Piechoty”, Warszawa 1933, s. 8.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 154. Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty. 5 czerwiec 1935. Dodatek bezpłatny dla prenumeratorów „Przeglądu Piechoty”, Warszawa 1935, s. 8.
- ↑ Perth – Wellshill Cemetery, [1].
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 111, poz. 163 „za pracę w dziele odzyskania Niepodległości”.
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 410 „za zasługi w służbie wojskowej”.
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych z 1928 r. Nr 15.
- ↑ Odznaczenia. „Echo Karpackie”, s. 2, Nr 61 z 1 grudnia 1928.
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Walerian Feliks Wiśniewski, Wykaz Legionistów Polskich 1914–1918, Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku [2].