WebRTC

WebRTC

Logo programu
Autor	Global IP Solutions
Platforma sprzętowa	wieloplatformowy
Rodzaj	interfejs programowania aplikacji
Licencja	3-klauzulowa licencja BSD
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

WebRTC (Web Real-Time Communication) – wolny i otwartoźródłowy projekt, część standardu HTML5 zapewniająca przeglądarkom internetowym oraz aplikacjom mobilnym możliwość komunikacji w czasie rzeczywistym poprzez zestaw prostych interfejsów programowania (API). Podstawowym celem projektu jest umożliwienie komunikacji audio/video na stronach internetowych poprzez bezpośrednią komunikację typu peer-to-peer, eliminując w ten sposób potrzebę instalacji wtyczek czy ściągania natywnych aplikacji^[1]. Projekt jest wspierany przez takie firmy jak Apple, Google, Microsoft, Mozilla i Opera. Specyfikacja techniczna została opublikowana przez World Wide Web Consortium (W3C) i Internet Engineering Task Force (IETF)^[2][3]

Według strony webrtc.org celem tego projektu jest „umożliwienie stworzenia bogatych, wysokiej jakości aplikacji RTC dla przeglądarek, platform mobilnych, i urządzeń internetu rzeczy i pozwolenie im na komunikację wspólnym zestawem protokołów”^[4].

Historia

W maju 2010 roku Google zakupiło przedsiębiorstwo Global IP Solutions (GISP), które specjalizowało się w technologiach Wideokonferencyjnych i VoIP, a które stworzyło wiele komponentów wymaganych do komunikacji w czasie rzeczywistym (RTC), takich jak kodeki, czy techniki eliminacji echa^[5]. Następnie przeniesiono posiadane technologie GISP do domeny otwarto-źródłowej i rozpoczęto proces współpracy z organami standaryzującymi takimi jak IETF, czy W3C by zapewnić nowemu standardowi wsparcie branży^[6][5]. W maju 2011 Google wypuściło otwarto źródłowy projekt dla przeglądarek internetowych znany wtedy już pod nazwą WebRTC, jednak dalszym ciągu kontynuowane prace nad protokołami w IETF^[7] i API przeglądarki w W3C^[8].

W styczniu 2011 Ericsson Labs zbudowało pierwszą implementację WebRTC wykorzystując do tego bibliotekę WebKit^[9][10]. W Październiku 2011, W3C opublikowało pierwszą roboczą specyfikacji projektu^[11], by już dwa lata później (Luty 2013) wykonać pierwszą rozmowę i przesył danych z wykorzystaniem przeglądarki. Od Czerwca 2014 Google Hangouts już do pewnego stopnia również wykorzystał WebRTC do przesyłu danych^[12].

Projekt API W3C został oparty na wstępnych pracach wykonanych w WHATWG^[13]. API otrzymało nazwę ConnectionPeer, a pierwsze implementacja (poprzedzająca jeszcze standaryzację) została stworzona w Ericsson Labs.^[10] Grupa Robocza WebRTC oczekuje, że ta specyfikacja będzie znacząco ewoluować w oparciu o:

• Wyniki trwających dyskusji w grupie RTCWEB w IETF w celu zdefiniowania zestawu protokołów, które wraz z tym dokumentem definiują komunikację w czasie rzeczywistym w przeglądarkach internetowych. Chociaż specyfikacja standardu nie narzuca żadnego protokołu sygnalizacyjnego, bardzo często do tego zadania stosowany jest SIP oparty o WebSocket’y
• Problemy z prywatnością, które pojawiają się podczas ujawniania lokalnych możliwości i lokalnych strumieni
• Dyskusje techniczne w grupie, dotyczące w szczególności implementacji kanałów danych^[14]
• Doświadczenie zdobyte podczas wczesnych eksperymentów
• Informacje zwrotne od innych grup i osób

W listopadzie 2017 r. specyfikacja WebRTC 1.0 przeszła z poziomu Working Draft do Candidate Recommendation^[15].

W styczniu 2021 r. specyfikacja WebRTC 1.0 przeszła z poziomu Candidate Recommendation do Recommendation^[2].

Opis

Projekt

Główne komponenty WebRTC opierają się. o kilka JavaScript’owych API:

• getUserMedia pozyskuje media typu audio i wideo (np. uzyskując dostęp do kamery i mikrofonu urządzenia)^[16].
• RTCPeerConnection umożliwia komunikację audio i wideo pomiędzy klientami. Obsługuje przetwarzanie sygnału, kodeki, komunikację peer-to-peer, odpowiada za bezpieczeństwo i przepustowość^[17].
• RTCDataChannel umożliwia dwukierunkową komunikację dowolnych danych pomiędzy peerami. Używa tego samego interfejsu API, co WebSocket i ma bardzo niskie opóźnienie^[17].

WebRTC API zawiera również funkcję statystyk:

• getStats umożliwia aplikacji internetowej pobieranie zestawu statystyk dotyczących sesji WebRTC. Te dane statystyczne są opisane w osobnym dokumencie W3C.^[17]

Standard RFC 7874 ↓ wymaga implementacji minimum PCMA/PCMU (RFC 3551 ↓), DTMF (RFC 4733 ↓) oraz kodeka audio Opus (RFC 6716 ↓). Opcjonalne kodeki audio to m.in.: iLBC, iSAC, G.711, G.722, natomiast video to: H.264, VP8, VP9^[18]. Interfejsy API przeglądarki PeerConnection, kanału danych i przechwytywania mediów są szczegółowo opisane w W3C.

Przykłady

Chociaż początkowo WebRTC zostało opracowane dla przeglądarek internetowych, jest on z powodzeniem wykorzystywany poza nimi, np. w platformach mobilnych, czy internetu rzeczy. Przykłady obejmują także telefonię VoIP opartą na przeglądarkach, zwaną telefonami w chmurze lub telefonami internetowymi, które umożliwiają wykonywanie i odbieranie połączeń z poziomu przeglądarki internetowej, zastępując wymóg pobierania i instalowania telefonu programowego^[19]. O uniwersalności WebRTC świadczyć może to, że za jego pomocą został zaimplementowany klient protokołu BitTorrent dostępny w przeglądarce^[20].

Wsparcie

WebRTC jest wspierane przez następujące przeglądarki

• Komputery PC
  • Microsoft Edge 12+^[21]
  • Google Chrome 28+
  • Mozilla Firefox 22+^[22]
  • Safari 11+
  • Opera 18+^[23]
  • Vivaldi 1.9+
  • Brave
• Android
  • Google Chrome 28+ (standardowo odblokowane od 29)
  • Mozilla Firefox 24+
  • Opera Mobile 12+
• Chrome OS
• Firefox OS
• BlackBerry 10
• iOS
  • MobileSafari/WebKit (iOS 11+)
• Tizen 3.0

GStreamer bezpośrednio udostępnia darmową implementację WebRTC^[24].

Wsparcie kodeków w różnych przeglądarkach

Obsługa poszczególnych kodeków nie jest jednolita. WebRTC ustanawia standardowy zestaw kodeków, które muszą wdrożyć wszystkie zgodne przeglądarki. Niektóre przeglądarki mogą zezwalać również na kodeki spoza bazowej specyfikacji^[25].

Kontrowersje

W styczniu 2015 r. TorrentFreak zgłosił poważną lukę w zabezpieczeniach przeglądarek obsługujących WebRTC, mówiąc, że naruszył bezpieczeństwo tuneli VPN, ujawniając prawdziwy adres IP użytkownika^[27]. Żądania odczytu adresu IP nie są widoczne w konsoli programisty przeglądarki i nie są blokowane przez większość wtyczek zarządzającymi prywatnością, umożliwiając śledzenie online przez reklamodawców i inne podmioty pomimo środków ostrożności (jednak wtyczka uBlock Origin może rozwiązać ten problem).

Przypisy

Linki zewnętrzne

• H.H. Schulzrinne H.H., S.S. Casner S.S., RTP Profile for Audio and Video Conferences with Minimal Control, STD 65, RFC 3551, IETF, lipiec 2003, DOI: 10.17487/RFC3551, ISSN 2070-1721, OCLC 943595667  (ang.).
• RTP Payload for DTMF Digits, Telephony Tones, and Telephony Signals, RFC 4733, IETF, grudzień 2006, DOI: 10.17487/RFC4733, ISSN 2070-1721, OCLC 943595667  (ang.).
• Timothy B.T.B. Terriberry Timothy B.T.B., Definition of the Opus Audio Codec, RFC 6716, IETF, wrzesień 2012, DOI: 10.17487/RFC6716, ISSN 2070-1721, OCLC 943595667  (ang.).
• JM.J. Valin JM.J., C.C. Bran C.C., WebRTC Audio Codec and Processing Requirements, RFC 7874, IETF, maj 2016, DOI: 10.17487/RFC7874, ISSN 2070-1721, OCLC 943595667  (ang.).