Wodnik melanezyjski
| Hypotaenidia rovianae[1] | |||
| (Diamond, 1991) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | eukarionty | ||
|---|---|---|---|
| Królestwo | zwierzęta | ||
| Typ | strunowce | ||
| Podtyp | kręgowce | ||
| Gromada | ptaki | ||
| Podgromada | Neornithes | ||
| Infragromada | ptaki neognatyczne | ||
| Rząd | żurawiowe | ||
| Rodzina | chruściele | ||
| Rodzaj | Hypotaenidia | ||
| Gatunek | wodnik melanezyjski | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||
 najmniejszej troski | |||
| |||
Wodnik melanezyjski[3] (Hypotaenidia rovianae) – gatunek nielotnego (lub słabo latającego) ptaka z rodziny chruścieli (Rallidae). Występuje endemicznie na Wyspach Salomona. Nie jest zagrożony wyginięciem.
- Taksonomia
- Gatunek ten został naukowo opisany w 1991 roku przez Jareda Diamonda. Holotyp nieznanej płci odłowiono w czerwcu 1977 roku w pobliżu miejscowości Munda na wyspie Nowa Georgia. Nie wyróżnia się podgatunków[4].
- Morfologia
- Wodnik melanezyjski z wyglądu podobny jest do wodnika białobrewego (Hypotaenidia philippensis) i do wymarłego na wolności wodnika guamskiego (Hypotaenidia owstoni). Długość ciała około 30 cm[5].
- Zasięg występowania
- Zamieszkuje 5 wysp z archipelagu Wysp Salomona: Kolombangara, Wana Wana, Kohinggo, Nowa Georgia i Rendova[5].
- Ekologia
- Jego naturalnym środowiskiem są subtropikalne i tropikalne wilgotne lasy nizinne, zarośla, plantacje czy opuszczone ogrody. Jest to gatunek wszystkożerny, zjada m.in. robaki, małe kraby, nasiona, pędy kokosa, ziemniaki i taro z ogrodów[5]. Lęgi stwierdzono w porze suchej, w czerwcu; gniazdo to zagłębienie w gruncie; w zniesieniu stwierdzano 2–3 jaja[5].
- Status
- Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) od 2023 roku uznaje wodnika melanezyjskiego za gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern). Wcześniej, od 1994 roku uznawany był za gatunek bliski zagrożenia (NT, Near Threatened), a w 1988 roku jako gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern). Liczebność populacji nie jest szacowana. Na wyspie Kolombangara lokalnie jest dość pospolity, na innych wyspach stwierdzany bardzo rzadko. Trend populacji uznaje się za stabilny[2].
Przypisy
- ↑ Gallirallus rovianae, [w:] Integrated Taxonomic Information System [dostęp 2014-02-18] (ang.).
- ↑ a b Hypotaenidia rovianae, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek, M. Kuziemko: Rodzina: Rallidae Rafinesque, 1815 - chruściele - Rails and coots (wersja: 2020-03-14). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-03-28].
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): IOC World Bird List (v11.2). [dostęp 2021-09-27]. (ang.).
- ↑ a b c d Taylor, B.: Roviana Rail (Gallirallus rovianae), version 1.0. [w:] Birds of the World (J. del Hoyo, A. Elliott, J. Sargatal, D. A. Christie & E. de Juana, Editors) [on-line]. Cornell Lab of Ornithology, Ithaca, NY, USA, 2020. [dostęp 2021-09-27]. (ang.).
Bibliografia
- Jared Diamond. A new species of rail from the Solomon Islands and convergent evolution of insular flightlessness. „The Auk”. 108 (3), s. 461–470, 1991. (ang.).
Linki zewnętrzne
- Zdjęcia i krótkie filmy. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).
