Wojna holendersko-portugalska

Walki o strategiczny port Malakka
Oblężenie Olindy i Recife przez Holendrów

Wojna holendersko-portugalska – konflikt kolonialny z XVII wieku.

Na przełomie XVI i XVII stulecia Portugalia, będąca w unii z Hiszpanią od 1580[1][2], panowała na wszystkich oceanach świata. Podczas gdy Anglia i Francja penetrowały tereny jeszcze nie skolonizowane, to Holandia, która właśnie w wojnie osiemdziesięcioletniej wywalczyła niepodległość od Hiszpanii[3], postanowiła przejąć już istniejące faktorie.

Na froncie brazylijskim Niderlandczykom po nieudanej próbie zajęcia Salvadoru udało się w 1630 opanować Recife, ale ostatecznie zostali pokonani (w walkach tych brał udział Krzysztof Arciszewski). W Gwinei Holendrzy próbowali zdobyć Elminę. W Azji Portugalczycy obronili bramę do Chin, ale stracili Malakkę (1641[4]) i Cejlon. Wojna spowodowała osłabienie Portugalii, co ułatwiło Anglikom i Francuzom zajęcie przyczółków, które w XIX wieku rozrosły się do imperiów kolonialnych, a Arabom i Murzynom – odzyskanie kontroli nad Afryką Wschodnią. Równocześnie potęgą stała się Holandia, która jednak w okresie napoleońskim straciła swoje posiadłości (z wyjątkiem Holenderskich Indii Wschodnich) na rzecz Anglii.

Przypisy

  1. ↑ Portugal - Control of the sea trade, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2017-12-26]  (ang.).
  2. ↑ Dutch-Portuguese War over Brazil, 1630-1654. zum.de. [dostęp 2017-12-26]. (ang.).
  3. ↑ Eighty Years’ War, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2017-12-26]  (ang.).
  4. ↑ Melaka, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2017-12-26]  (ang.).

Bibliografia

  • Nowa encyklopedia powszechna, PWN, Warszawa 1995-1996
  • Zbigniew Wójcik, Historia powszechna XVI-XVII wieku, Warszawa 2004