Wybory parlamentarne w Togo w 2013 roku

Togo
Godło Togo
Ten artykuł jest częścią serii:
Ustrój i polityka
Togo
Ustrój polityczny
Konstytucja
  • Konstytucja Togo
Władza ustawodawcza
  • Zgromadzenie Narodowe
    Dama Dramani
Władza wykonawcza
Władza sądownicza
  • Wymiar sprawiedliwości
    • Trybunał Konstytucyjny
    • Sąd Najwyższy
    • Prokurator Generalny Togo
Kontrola państwowa
  • Kontrola państwowa
    • Audytor Generalny
Samorząd terytorialny
Partie polityczne
  • Partie polityczne
Wybory
  • Wybory parlamentarne: 2013
  • Wybory prezydenckie: 2015
  • Referenda: 1992
Polityka zagraniczna
  • Polityka zagraniczna
  • Ministerstwo Spraw Zagranicznych Togo
    minister: Robert Dussey

Wikiprojekt Polityka

Wybory parlamentarne w Togo odbyły się ostatecznie 25 lipca 2013, gdyż planowane były pierwotnie na październik 2012[styl do poprawy].

Tło

Plany reformy ordynacji wyborczej spowodowały masowe protesty i strajki, przez co wybory odroczono pierwotnie na 24 marca 2013, następnie przesunięto je na 21 lipca 2013. Ostatecznie odbyły się cztery dni później.

Sprzątanie Wikipedii
Ten artykuł należy dopracować:
od 2019-04 → wyeliminować sprzeczne informacje.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Pierwsze protesty przed planowanymi na październik 2012 wybory parlamentarnymi odbyły się w dniach 21-23 sierpnia 2013. Hasłem tych protestów było "Ratujmy Togo". Antyrządowa demonstracja została rozproszona gazem łzawiącym. Szczególne kontrowersje przed wyborami wywoływał gerrymandering, czyli manipulacje dokonywane przy wytyczaniu granic okręgów wyborczych w celu uzyskania korzystnego wyniku przez partię mającą wpływ na kształtowanie ordynacji wyborczej[1].

Inną istotną reformą było zwiększenie miejsce w unikameralnym Zgromadzeniu Narodowym z 81 do 91. Deputowani 91 wybrani przez zamkniętą listę reprezentacji proporcjonalnej w 30 okręgach wielomandatowych. Oznacza to, że wyborcy głosowali na partie wyborcze, a nie konkretnych kandydatów. Dopiero po ogłoszeniu wyników i rozkładów mandatowych na poszczególne partie, dana partia mianowała kandydatów z poszczególnych okręgów wyborczych, najczęściej tych najwyżej rozstawionych na listach.

Wyniki wyborów

  • Unia na rzecz Republiki - 62 mandaty
  • Uratuj Togo - 19 mandatów
  • Tęczowa Koalicja - 6 mandatów
  • Unia Sił Zmiany - 3 mandaty
  • Niezależni - 1 mandat[2].

Wybory wygrała partia premiera Kwesi Ahoomeya-Zunu, Unia na rzecz Republiki. Partia zdobyła 62 z 91 miejsc w Zgromadzeniu Narodowym. Mimo tego 27 sierpnia 2013 Kwesi Ahoomey-Zunu wraz ze swoim gabinetem podał się do dymisji, by umożliwić przeprowadzenie gruntownej rekonstrukcji rządu[3].

Przypisy

  1. Togo police disperse fair vote rally Al Dżazira
  2. Législatives 2013 : la CENI proclame les résultats provisoires. ceni-tg.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-08-01)]. ceni-tg.org
  3. Togo Prime Minister, cabinet resign in wake of parliamentary polls. .nation.co.ke, 28 sierpnia 2013. [dostęp 2013-08-28]. (ang.).
  • p
  • d
  • e
Wybory w Togo
Wybory parlamentarne
  • 1946
  • 1951
  • 1952
  • 1955
  • 1958
  • 1961
  • 1963
  • 1979
  • 1985
  • 1990
  • 1994
  • 1999
  • 2002
  • 2007
  • 2013
  • 2018
Wybory prezydenckie
  • 1961
  • 1963
  • 1979
  • 1986
  • 1993
  • 1998
  • 2003
  • 2005
  • 2010
  • 2015
  • 2015
  • 2020
Referenda
  • 1945
  • 1946 (maj)
  • 1946 (październik)
  • 1956
  • 1958
  • 1961
  • 1963
  • 1972
  • 1979
  • 1992

Godło Togo