Zamek w Konarach

Zamek w Konarach
Symbol zabytku nr rej. A.682 z 31.05.1983[1]
Ilustracja
Państwo

 Polska

Miejscowość

Konary

Ukończenie budowy

XIII wiek

Położenie na mapie gminy Klimontów
Mapa konturowa gminy Klimontów, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Zamek w Konarach”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Zamek w Konarach”
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego
Mapa konturowa województwa świętokrzyskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Zamek w Konarach”
Położenie na mapie powiatu sandomierskiego
Mapa konturowa powiatu sandomierskiego, blisko lewej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Zamek w Konarach”
Ziemia50°41′09″N 21°22′08″E/50,685833 21,368889
Multimedia w Wikimedia Commons

Zamek w Konarach – zamek, który był usytuowany na wzgórzu stanowiącym pozostałości dawnego grodziska, na północ od wsi Konary. Po dawnym zamku zachowały się tylko fragmenty fundamentów i część piwnic.

Historia

Zamek został wybudowany w XIII wieku przez rycerza z Konar. O zamku po raz pierwszy wzmiankował Jan Długosz, informując, że w 1403 roku król Władysław II Jagiełło rozkazał zdobyć i zniszczyć zamek, w związku z tym, że jego właściciel Grot ze Słupczy zabił w 1396 roku kasztelana wiślickiego Jana Ossolińskiego, po czym zajmował się rozbójnictwem gnębiąc okolicznych mieszkańców.

Resztki zabudowań stały niewykorzystane przez stulecia. Ostatecznie zniszczono je podczas pierwszej wojny światowej w trakcie rozegranej tutaj bitwy polskich legionistów Pierwszej Brygady pod dowództwem Józefa Piłsudskiego z wojskami rosyjskimi.

Architektura

Przypuszczalnie zamek został zbudowany w stylu gotyckim, na co wskazuje układ zachowanych piwnic. Budowla była niewielka, część mieszkalna zajmowała ok. 2,5 ara. Przed podjęciem prac zdjęto warstwę lessu i mury posadowiono na odsłoniętym piaskowcu, dzięki czemu budowla była stabilna. Do budowy używano miejscowego piaskowca, cegieł wypalanych z mad oraz w niewielkiej ilości ciosanego wapienia.

Zamek był podpiwniczony. Część piwnic zachowała się, w tym dwie komory przedzielone filarem, ze sklepieniem z piaskowca.

Przypisy

  1. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo świętokrzyskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 31 marca 2024, s. 52 [dostęp 2016-01-11] .

Bibliografia

  • J. Fiałkowski, M.A. Zarębski: Sekrety Zamków i Pałaców Ziemi Staszowskiej. Staszów: Staszowskie Towarzystwo Kulturalne, 1997.
  • Leszek Kajzer, J. Salm, S. Kołodziejski Leksykon zamków w Polsce, Arkady 2001
  • p
  • d
  • e
powiat buski[A]
zamki
pałace
powiat jędrzejowski
zamki
pałace
powiat kazimierski
pałace
zamki
powiat kielecki, Kielce
zamki
pałace
powiat konecki
dwory
pałace
zamki
powiat opatowski
zamki
pałace
wieże
powiat ostrowiecki
zamki
pałace
wieże
powiat pińczowski
zamki
pałace
powiat sandomierski
zamki
pałace
powiat skarżyski
pałace
zamki
powiat starachowicki
pałace
zamki
powiat staszowski
zamki
pałace
powiat włoszczowski
dwory
  • Oleszno
pałace
zamki

  1. Rejestr zabytków nieruchomych woj. świętokrzyskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa [dostęp 2015-12-06] .