Zbigniew Nosowski

Zbigniew Nosowski

Zbigniew Nosowski (2006)
Data urodzenia	6 listopada 1961
Zawód, zajęcie	dziennikarz, publicysta, działacz katolicki
Miejsce zamieszkania	Otwock
Alma Mater	Uniwersytet Warszawski, Akademia Teologii Katolickiej w Warszawie
Stanowisko	redaktor naczelny „Więzi”
Dzieci	2
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Zbigniew Nosowski (ur. 6 listopada 1961) – polski dziennikarz, publicysta, działacz katolicki, redaktor naczelny „Więzi”.

Życiorys

Studiował socjologię na Uniwersytecie Warszawskim i teologię na Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie oraz w Instytucie Ekumenicznym w Bossey pod Genewą^[1].

Na przełomie lat 70. i 80. z żoną Katarzyną współtworzył pierwszą wspólnotę Ruchu Światło-Życie w Otwocku, przy ówczesnej kaplicy księży pallotynów. W 1984 z ich inicjatywy przy parafii św. Wincentego á Paulo w Otwocku powstała wspólnota „Ziarenko” dla osób z niepełnosprawnością intelektualną, ich rodzin i przyjaciół (w ramach międzynarodowego ruchu „Wiara i Światło”).

W 1988 Zbigniew Nosowski dołączył do redakcji miesięcznika „Więź”, od 1993 pracował jako zastępca redaktora naczelnego^[1]. W 2001 został jego redaktorem naczelnym^[2], a w 2008 dyrektorem programowym związanego z tym periodykiem think tanku Laboratorium „Więzi”^[3].

Dwukrotnie był świeckim audytorem Synodu Biskupów w Watykanie (2001 i 2005). W latach 2002–2008 był konsultorem Papieskiej Rady do spraw Świeckich^[2]. W 2002 współtworzył Społeczny Komitet Pamięci Żydów Otwockich i Karczewskich, którego został przewodniczącym. Chrześcijański współprzewodniczący Polskiej Rady Chrześcijan i Żydów w latach 2007–2009 i ponownie od 2017^[4]. Współtwórca Inicjatywy „Zranieni w Kościele”, wspierającej ofiary przemocy seksualnej, a także jej pierwszy rzecznik prasowy^[5].

W latach 2010–2014 był przewodniczącym kapituły Nagrody Dziennikarskiej „Ślad” im. bp. Jana Chrapka. Od 2010 członek Rady Fundacji Auschwitz-Birkenau. W latach 1991–2009 członek zarządu warszawskiego Klubu Inteligencji Katolickiej. Należy do współorganizatorów międzynarodowych i ekumenicznych zjazdów gnieźnieńskich. Jest też autorem i współautorem programów telewizyjnych, m.in. cykli Boskie i cesarskie oraz Dzieci Soboru zadają pytania.

Zbigniew Nosowski jest żonaty, ma dwie córki^[2].

Odznaczenia i wyróżnienia

W 2005 odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski^[6], a w 2012 Krzyżem Oficerskim tegoż orderu^[7]. W 2019 otrzymał doktorat honoris causa Uniwersytetu Szczecińskiego^[8]. Jest laureatem Nagrody Specjalnej POLIN 2021^[9] oraz Nagrody im. księdza Józefa Tischnera^[10].

Wybrane publikacje

Jako autor

• Parami do nieba: małżeńska droga świętości, Biblioteka „Więzi”, Warszawa 2004 (wydanie poprawione i rozszerzone w 2010), ISBN 83-88032-80-1
• Szare a piękne. Rekolekcje o codzienności, Biblioteka „Więzi”, Warszawa 2007, ISBN 978-83-60356-28-9
• Polski rachunek sumienia z Jana Pawła II, Centrum Myśli Jana Pawła II, Warszawa 2010, ISBN 978-83-608-5309-2
• Krytyczna wierność. Jakiego katolicyzmu Polacy potrzebują, Biblioteka „Więzi”, Warszawa 2014, ISBN 978-83-62610-54-9

Jako współautor i redaktor

• Dzieci Soboru zadają pytania (redakcja pracy zbiorowej, wstęp Tadeusz Pieronek), Biblioteka „Więzi”, Warszawa 1996, ISBN 83-85124-02-0
• Zapatrzenie. Rozmowy ze Stefanem Swieżawskim (współautor z Anną Karoń-Ostrowską i Józefem Majewskim), Biblioteka „Więzi”, Warszawa 2006, ISBN 83-60356-06-8
• Razem czy osobno? Polemika wokół książki Zbigniewa Nosowskiego „Parami do nieba” (współautor z Małgorzatą Wałejko), W drodze, Poznań 2010, ISBN 978-83-7033-755-1

Jako autor przedmowy

• Józef Augustyn, Głęboko wstrząśnięci: samooczyszczenie Kościoła, Wydawnictwo „M”, Kraków 2002, ISBN 83-7221-472-7)
• Ludmiła Grygiel, Świętość dwojga: pierwsza błogosławiona para małżeńska, Biblioteka „Więzi”, Warszawa 2002, ISBN 83-88032-49-6)

Przypisy