Zespół Blooma

Zespół Blooma
Ilustracja
Zdjęcie dziecka z zespołem Blooma
Klasyfikacje
ICD-10

Q82.8
Inne określone wady rozwojowe skóry

DiseasesDB

1505

OMIM

210900

MeSH

D001816

Zespół Blooma (ang. Bloom syndrome, BS, BLS) – rzadka choroba uwarunkowana genetycznie, charakteryzująca się zwiększoną predyspozycją do uszkodzeń chromosomów. Chorobę odkrył i opisał w 1954 roku David Bloom[1].

Etiologia

Przyczyną zespołu jest mutacja w genie BLM mającym locus na długim ramieniu 15 chromosomu (15q26.1). Mutacja dziedziczona jest w sposób autosomalny recesywny[2]. Białko BLM kodowane przez ten gen należy do rodziny helikaz DNA i tak jak inne helikazy, bierze udział w procesie transkrypcji, katalizując reakcję rozplecenia podwójnej helisy DNA. Prawdopodobnie bierze też udział w procesie naprawy DNA. U pacjentów z zespołem Blooma stwierdza się także nadprodukcję anionu ponadtlenkowego. Występuje z wysoką częstością nosicieli wśród Żydów aszkenazyjskich[2][3].

Objawy i przebieg

Na obraz kliniczny zespołu Blooma składają się:

  • niskorosłość
  • niska masa urodzeniowa
  • wysoki ton głosu
  • charakterystyczne cechy dysmorficzne twarzy:
    • długa, wąska czaszka (dolichocefalia)
    • mikrognacja
    • wydatny nos i uszy
  • zmiany barwnikowe w skórze, teleangiektazje, zwłaszcza po ekspozycji na światło słoneczne, szczególnie na twarzy (zaczerwienienie w kształcie motyla), dłoniach i rękach
  • opóźnienie umysłowe
  • przewlekłe choroby płuc
  • cukrzyca
  • niedobory odpornościowe – nawracające zapalenia płuc i ucha środkowego
  • niepłodność u mężczyzn
  • przedwczesna menopauza u kobiet.
  • zwiększona predyspozycja do nowotworów[4] (20%), ostra białaczka i choroby limfoproliferacyjne dominują w wieku do 25 lat.

Zobacz też

Przypisy

  1. DD. Bloom DD., Congenital telangiectatic erythema resembling lupus erythematosus in dwarfs; probably a syndrome entity, „AMA American Journal of Diseases of Children”, 88 (6), 1954, s. 754-758, PMID: 13206391 .
  2. a b StraughenS. JE. StraughenS. i inni, A rapid method for detecting the predominant Ashkenazi Jewish mutation in the Bloom's syndrome gene, „Human mutation”, 11 (2), 1998, s. 175–8, DOI: 10.1002/(SICI)1098-1004(1998)11:2<175::AID-HUMU11>3.0.CO;2-W, PMID: 9482582 .
  3. 17 rozdział, [w:] JJ. Connor JJ. i inni, Podstawy genetyki medycznej, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 1998, s. 211, ISBN 83-200-2250-9 .
  4. MouniraM. Amor-Guéret MouniraM., Bloom syndrome, genomic instability and cancer: the SOS-like hypothesis., „Cancer letters”, 236 (1), 2006, s. 1–12, DOI: 10.1016/j.canlet.2005.04.023, PMID: 15950375 .

Linki zewnętrzne

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.