Zmierzch długiego dnia

Ten artykuł dotyczy utworu dramatycznego. Zobacz też: film nakręcony na jego podstawie.

Zmierzch długiego dnia – utwór amerykańskiego dramaturga Eugene'a O’Neilla z roku 1956, uważany powszechnie za jego arcydzieło. O’Neill otrzymał za nią w roku 1957 pośmiertnie Nagrodę Pulitzera w dziedzinie dramaturgii.

Streszczenie

Akcja sztuki rozgrywa się podczas sierpniowego dnia 1912 roku, od godziny około 8:30 aż do północy. Miejscem akcji jest dom rodziny Tyronów nad morzem w stanie Connecticut. Jest to opowieść autobiograficzna przedstawiająca życie rodziny O’Neillów w ich rodzinnym domu w miejscowości Monte Cristo Cottage.

Tematem sztuki jest nałóg i jego zgubny wpływ na życie rodziny. Trzy postacie męskie są alkoholikami, matka jest uzależniona od morfiny. Wszyscy oni wzajemnie się oskarżają, odrzucają i użalają, co przybiera formę narastającego konfliktu przerywanego czasami nie zawsze szczerymi próbami okazania miłości, współczucia i wzajemnego pocieszania.

Nagrody i nominacje

• 1957 – Nagroda Pulitzera w dziedzinie Dramaturgii – Pulitzer Prize for Drama
• 1957 – Tony Award za najlepszą sztukę – Tony Award for Best Play
• 2003 – Drama Desk Award for Outstanding Revival
• 2003 – Tony Award for Best Revival of a Play

Nominacje

• 1986 – Drama Desk Award for Outstanding Revival
• 1989 – Drama Desk Award for Outstanding Revival

Bibliografia

• O’Neill Eugene Gladstone, „Long Day’s Journey Into Night”, New Haven, 1956, ISBN 978-0-300-00807-4