Zwieracz odbytu

Czołowy przekrój przez kanał odbytu; B. światło pęcherza moczowego; V.D. nasieniowód; S.V. pęcherzyk nasienny; R. odbytnica; A.C. kanał odbytu; L.A. dźwigacz odbytu; I.S. zwieracz wewnętrzny; E.S. zwieracz zewnętrzny odbytu.

Zwieracz odbytu (łac. sphincter ani) – grupa mięśni blokujących wydostawanie się kału z odbytu.

U człowieka funkcję tę pełnią:

zwieracz wewnętrzny odbytu – mięsień gładki,
zwieracz zewnętrzny odbytu – mięsień poprzecznie prążkowany^[1].

Według niektórych źródeł zaliczany jest tu także mięsień łonowo-odbytniczy^[2] (część mięśnia dźwigacza odbytu). Nie ma jednak podobnej funkcji co dwa pozostałe zwieracze i dlatego zazwyczaj nie jest klasyfikowany do zwieraczy odbytu.

Przypisy

↑ AdamA. Bochenek AdamA., MichałM. Reicher MichałM., Anatomia człowieka. Tom II. Trzewa, wyd. X, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2018, s. 261–262, ISBN 978-83-200-4501-7 .
↑ PeterP. Abrahams PeterP., Atlas Anatomii, s. 170, ISBN 83-7311-755-X .