Anna Sylwia Czyż
 | Ten artykuł dotyczy historyczki. Zobacz też: inne znaczenia. |
| Data urodzenia | 1974 |
|---|---|
| profesor nauk humanistycznych | |
| Specjalność: historia sztuki[1] | |
| Doktorat | 11 grudnia 2006 |
| Habilitacja | 16 marca 2017 |
| Profesura | 29 lutego 2024 |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia | Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie |
| Stanowisko | profesor uczelni |
| kierowniczka Katedry Sztuki Nowożytnej w Instytucie Historii Sztuki UKSW[1] | |
| Odznaczenia | |
 | |
Anna Sylwia Czyż (ur. 1974) – polska historyk sztuki, doktor habilitowany nauk humanistycznych, profesor nauk humanistycznych.
Życiorys
Doktorat obroniła w 2006 r., a habilitację w 2017 r. Pełniła funkcje kierowniczki niestacjonarnych studiów z historii sztuki (2008–2009), zastępczyni dyrektora Instytutu Historii Sztuki UKSW (2010–2016) oraz prodziekan Wydziału Nauk Historycznych i Społecznych (2016–2020)[1].
Specjalizuje się w sztuce nowożytnej Wielkiego Księstwa Litewskiego. Zajmuje się m.in. fundacjami artystycznymi kościelnymi oraz magnackimi, a także sztuką sepulkralną. Inwentaryzuje zabytkowe nekropolie na Litwie (cmentarz Na Rossie) i Ukrainie (Tarnopolszczyzna, Podole). Uczestniczy w projekcie dokumentacji dziedzictwa Polonii w USA.
Od 2011 r. pełniła funkcję sekretarz generalnej Zarządu Głównego Stowarzyszenia Historyków Sztuki, w 2022 r. wybrana prezesem SHS[1]. Jest też członkiem zarządu Fundacji im. ks. Janusza Pasierba[2].
29 lutego 2024 roku otrzymała tytuł profesora nauk humanistycznych[3].
Nagrody i odznaczenia
- 2007 – Nagroda im. Józefa Maksymiliana Ossolińskiego za najlepszą pracę doktorską z zakresu historii (ustanowiona przez Zakład Narodowy im. Ossolińskich)
- 2017 – „Przeglądu Wschodniego” (krajowa)[4]
- 2015 – Odznaka honorowa „Zasłużony dla Kultury Polskiej”, 12 sierpnia 2015 r. (nr 9545)
- 2020 – Srebrny Krzyż Zasługi, 14 grudnia 2020 r. (nr 436-2020-10)
- 2023 – Doroczna Nagroda Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w kategorii Ochrona dziedzictwa kulturowego za granicą[5]
Wybrane publikacje
- Fundacje artystyczne rodziny Paców: Stefana, Krzysztofa Zygmunta i Mikołaja Stefana Paców. „Lilium bonae spei ab antiquitate consecratum”, Wydawnictwo UKSW, Warszawa 2016, ss. 527, il. 168.
- Kościół świętych Piotra i Pawła na Antokolu w Wilnie, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław-Warszawa-Kraków 2008, ss. 297, il. 163.
- Cmentarze Na Rossie w Wilnie. Historia, sztuka, przyroda, Instytut POLONIKA, Towarzystwo Naukowe „Societas Vistulana”, Warszawa-Kraków 2019, ss. 606, il. 390.
- Pałace Wilna XVII–XVIII wieku, Instytut POLONIKA, Warszawa 2021, ss. 698.
Przypisy
- ↑ a b c d dr hab. Anna Sylwia Czyż, prof. uczelni. historiasztuki.wnhs.uksw.edu.pl. [dostęp 2022-09-24].
- ↑ FUNDACJA IM. KS. JANUSZA ST. PASIERBA. aleo.com. [dostęp 2022-09-24].
- ↑ Prof. dr hab. Anna Sylwia Czyż, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2024-05-29] .
- ↑ Komunikat XXIV-ej Edycji Nagród Przeglądu Wschodniego za rok 2016. studium.uw.edu.pl, 2017-02-24. [dostęp 2022-09-24].
- ↑ Znamy laureatów Dorocznej Nagrody Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego | Narodowe Centrum Kultury [online], | Narodowe Centrum Kultury [dostęp 2024-05-16] (pol.).
Bibliografia
- Dr hab. Anna Sylwia Czyż, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2022-09-24] .
- Czyż, Anna Sylwia. Katalog Biblioteki Narodowej. [dostęp 2022-09-24].
Linki zewnętrzne
- Anna Sylwia Czyż. bazhum.muzhp.pl. [dostęp 2022-09-24].
- Anna Czyż. uksw.academia.edu. [dostęp 2022-09-24]. (publikacje dostępne online)
- Anna Sylwia Czyż. lubimyczytac.pl. [dostęp 2022-09-24].
- Anna Sylwia Czyż. tezeusz.pl. [dostęp 2022-09-24].
- Prof. Anna Sylwia Czyż o rezydencjach dawnej Rzeczypospolitej. dzieje.pl, 2022-08-25. [dostęp 2022-09-24].
