Chlorek magnezu

Chlorek magnezu

Nazewnictwo Nomenklatura systematyczna (IUPAC) dichlorek magnezu Inne nazwy i oznaczenia farm. Magnesii chloridum
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	MgCl2
Masa molowa	95,21 g/mol
Wygląd	białe błyszczące kryształy[1] lub białe lub szare granulki albo płatki[2]
Identyfikacja
Numer CAS	7786-30-3
PubChem	5360315
DrugBank	DB09407
Właściwości Gęstość 2,32 g/cm³[3]; ciało stałe Rozpuszczalność w wodzie 727 g/l[2] Temperatura topnienia 714–715 °C[3] Temperatura wrzenia 1412 °C[2]
Niebezpieczeństwa Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Substancja nie jest klasyfikowana jako niebezpieczna według kryteriów GHS (na podstawie podanej karty charakterystyki). Europejskie oznakowanie substancji oznakowanie ma znaczenie wyłącznie historyczne Substancja nie jest klasyfikowana jako niebezpieczna według europejskich kryteriów (na podstawie podanej karty charakterystyki). Numer RTECS OM29800000 Dawka śmiertelna LD50 14 mg/kg (mysz, dożylnie)
Podobne związki
Inne aniony	fluorek magnezu bromek magnezu jodek magnezu
Inne kationy	chlorek wapnia chlorek berylu
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Klasyfikacja medyczna
ATC	A12 CC01 B05 XA11
Uwagi terapeutyczne Drogi podawania dożylnie
Multimedia w Wikimedia Commons

Chlorek magnezu (łac. Magnesii chloridum) – związek nieorganiczny, sól o wzorze MgCl₂.

Właściwości

• silnie higroskopijny
• dobrze rozpuszcza się w wodzie
• z roztworów wodnych wydziela się w postaci heksahydratu MgCl
  2·6H
  2O o gęstości 1,57 g/cm³, który rozkłada się powyżej 117 °C

Otrzymywanie

Sól uwodnioną otrzymuje się na skalę przemysłową z wody morskiej, z solanek bogatych w magnez lub z karnalitu (MgCl
2·KCl·6H
2O). Wodę morską traktuje się zasadami w celu wytrącenia wodorotlenku magnezu, Mg(OH)
2, który przeprowadzany jest w MgCl
2 za pomocą kwasu solnego. W pozostałych przypadkach roztwory zatęża się, a MgCl
2·6H
2O uzyskuje się przez krystalizację frakcyjną. MgCl
2·6H
2O otrzymać można też działając kwasem solnym na węglan, tlenek lub wodorotlenek magnezu i krystalizację produktu^[1]. W krajach azjatyckich przez krystalizację frakcyjną z wody morskiej uzyskuje się przyprawę nazywaną w zależności od miejsca pochodzenia nigari lub lushui, zawierającą ok. 95% chlorku magnezu.

Sól bezwodną otrzymać można^[1]:

• przez ogrzewanie MgCl
  2·6H
  2O w atmosferze chlorowodoru (ogrzewanie bez HCl prowadzi do powstania Mg(OH)Cl)
• przez ogrzewanie MgCl
  2·NH
  4Cl·6H
  2O

MgCl
2·NH
4Cl·6H
2O → MgCl
2·NH
4Cl + 6H
2O↑

MgCl
2·NH
4Cl → MgCl
2 + NH
4Cl↑

• przez ogrzewanie tlenku magnezu z węglem i chlorem: MgO + C + Cl → MgCl
  2 + CO↑

Zastosowanie medyczne

Chlorek magnezu jest jedną z łatwo przyswajalnych form tego pierwiastka. Może mieć zastosowanie w leczeniu depresji – u ludzi z cukrzycą i obniżonym poziomem magnezu w surowicy osiąga skuteczność porównywalną z imipraminą (lekiem z grupy trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych)^[4]. Doustne przyjmowanie magnezu w postaci chlorku jest utrudnione z powodu charakterystycznego smaku oraz higroskopijności substancji. Duże dawki chlorku magnezu mogą mieć pewien efekt przeczyszczający, znacznie jednak mniejszy niż siarczan magnezu. Możliwe jest zatrucie przy doustnej podaży rozpuszczalnych soli magnezu w przypadku znacznie obniżonej funkcji nerek.

Przypisy