Fluorokarbony, fluorki węgla[1][2], perfluorowęglowodory[a][3], PFC (z ang. perfluorocarbons)[b] – klasa związków chemicznych składających się wyłącznie z atomów węgla i fluoru[6], pochodzących formalnie od węglowodorów, w których wszystkie atomy wodoru zostały zastąpione atomami fluoru.
W przemyśle perfluorowęglowodory są stosowane jako czynniki wymiany ciepła, rozpuszczalniki, gazy nośne oraz stanowią odpad wielu procesów technologicznych. Są nietoksyczne i nie mają barwy ani zapachu. Są jednak szkodliwe dla środowiska, gdyż w formie gazowej, po przedostaniu się do atmosfery ziemskiej powodują efekt cieplarniany. Szacuje się, że mają one 6500–9200 razy wyższy potencjał tworzenia efektu cieplarnianego niż dwutlenek węgla[7].
- Przykładowe fluorokarbony
-
Tetrafluorometan
-
Heksadekafluoroheptan
-
Heksafluorobenzen
-
Dekafluorocyklopentan
-
Oktadekafluorodekalina
Zobacz też
| Zobacz multimedia związane z tematem: Fluorokarbony |
Uwagi
- ↑ Choć nazwa ta związana jest z formalnym pochodzeniem tej klasy związków jako perfluorowanych pochodnych węglowodorów, może ona błędnie sugerować obecność atomów wodoru w cząsteczkach tych związków.
- ↑ Spotykanych jest też szereg innych nazw, m.in. węglofluory[4], perfluorokarbony, czy też nazwy opisowe jak perfluoropochodne węglowodorów[5].
Przypisy
- ↑ fluorki węgla (fluorokarbony), [w:] Kompendium terminologii chemicznej. Zalecenia International Union of Pure and Applied Chemistry, ZofiaZ. Stasicka (red. nauk.), OsmanO. Achamatowicz (red. nauk.), Komisja Nomenklatury Chemicznej Polskiego Towarzystwa Chemicznego, Kraków: ZamKor, 2005, s. 135, ISBN 83-88830-79-1 .
- ↑ fluorokarbony (fluorki węgla), [w:] G.P.G.P. Moss G.P.G.P., P.A.S.P.A.S. Smith P.A.S.P.A.S., D.D. Tavernier D.D., Glosariusz nazw klas związków organicznych i reaktywnych produktów pośrednich oparty na strukturze (Zalecenia IUPAC 1994), FranciszekF. Kaźmierczak (tłum.), JacekJ. Gawroński (tłum.), Warszawa: Polskie Towarzystwo Chemiczne, 2006 (seria Wiadomości Chemiczne. Biblioteka), s. 26, ISBN 978-83-88555-48-0 .
- ↑ Robert T.R.T. Morrison Robert T.R.T., Robert N.R.N. Boyd Robert N.R.N., Chemia organiczna, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1985, s. 532, ISBN 83-01-04166-8 .
- ↑ J.D.J.D. Roberts J.D.J.D., M.C.M.C. Caserio M.C.M.C., Chemia organiczna, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1969, s. 347–350 .
- ↑ MaciejM. Pilarek MaciejM., Krzysztof W.K.W. Szewczyk Krzysztof W.K.W., Zastosowania perfluorozwiązków jako ciekłych nośników gazów oddechowych w medycynie i biotechnologii, „Biotechnologia”, 2 (69), 2005, s. 125–150 .
- ↑ fluorocarbons, [w:] A.D.A.D. McNaught A.D.A.D., A.A. Wilkinson A.A., Compendium of Chemical Terminology (Gold Book), S.J. Chalk (akt.), International Union of Pure and Applied Chemistry, wyd. 2, Oxford: Blackwell Scientific Publications, 1997, DOI: 10.1351/goldbook.F02459, ISBN 0-9678550-9-8 (ang.).
- ↑ Overview of Greenhouse Gases [online], Environmental Protection Agency [zarchiwizowane z adresu 2016-07-29] (ang.).
B05: Preparaty krwiozastępcze i roztwory do wlewów
B05A – Krew i preparaty krwiopochodne | B05AA – Preparaty krwiozastępcze i frakcje białkowe osocza | - albuminy
- inne frakcje białkowe osocza
- fluorokarbonowe substytuty krwi
- dekstran
- żelatyna
- hydroksyetyloskrobia
- krosfumaryl hemoglobiny
- rafimer hemoglobiny
- glutamer hemoglobiny
|
---|
B05AX – Inne preparaty krwiopochodne | |
---|
|
---|
B05B – Roztwory do wlewów dożylnych | B05BA – Roztwory do żywienia pozajelitowego | |
---|
B05BB – Roztwory wpływające na równowagę elektrolitową | |
---|
B05BC – Roztwory wywołujące diurezę osmotyczną | |
---|
|
---|
B05C – Roztwory do płukania | B05CA – Środki przeciwinfekcyjne | |
---|
B05CB – Roztwory soli | |
---|
B05CX – Inne roztwory do płukania | |
---|
|
---|
B05X – Dożylne roztwory uzupełniające | B05XA – Roztwory elektrolitowe | |
---|
B05XB – Aminokwasy | |
---|
B05XX – Inne uzupełniające roztwory dożylne | |
---|
|
---|
- LCCN: sh85049435
- NDL: 00575245
- BnF: 122887965
- BNCF: 21007
- J9U: 987007538443005171