Chlorki benzalkoniowe

Chlorki benzalkoniowe

Nazewnictwo Nomenklatura systematyczna (IUPAC) chlorki N-alkilo-N-benzylo-N,N-dimetyloamoniowe Inne nazwy i oznaczenia chlorki benzylodimetyloalkiloamoniowe
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C 9H 13ClNR (R = C 8H 17 do C 18H 37)
Identyfikacja
Numer CAS	8001-54-5
Niebezpieczeństwa Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Na podstawie podanego źródła[1] Niebezpieczeństwo Zwroty H H302+H312, H314, H400 Zwroty P P260, P273, P280, P301+P312, P303+P361+P353, P305+P351+P338 NFPA 704 Na podstawie podanego źródła[2] 1 3 0
Farmakokinetyka Działanie odkażające, konserwant
Multimedia w Wikimedia Commons

Chlorki benzalkoniowe, chlorki benzylodimetyloalkiloamoniowe (łac. benzalkoni chloridum) – organiczne związki chemiczne z grupy czwartorzędowych soli amoniowych, w których do atomu azotu przyłączona jest grupa benzylowa, dwie grupy metylowe oraz łańcuch alkilowy o parzystej liczbie atomów węgla^[3] i długości 8–18 atomów. Są związkami powierzchniowo czynnymi. Stosowane jako biocydy, katalizatory przeniesienia fazowego i surfaktanty kationowe. Mają postać białego lub żółtawobiałego proszku lub żelowatych żółtawobiałych fragmenty, higroskopijnych, mydlanych w dotyku^[4]. Są bardzo łatwo rozpuszczalne w wodzie i etanolu, ale dość trudno w eterze dietylowym^[5].

Mechanizm działania

Polega na zmianie struktury warstwy lipidowej błony komórkowej bakterii, przez co staje się bardziej przepuszczalna dla ważnych składników komórki, które przechodzą na zewnątrz. Jednak jest to działanie bardzo powolne; mimo tego jest to środek popularny, skuteczny i o wszechstronnym zastosowaniu.

Zastosowanie

• roztwór wodny 0,005% do odkażania błon śluzowych^[5];
• roztwór wodny 0,1–0,5% do odkażania skóry (może zawierać etanol)^[5];
• roztwór wodny 0,1% do odkażania narzędzi (może zawierać etanol);
• roztwór wodny 1% do odkażania rąk (może zawierać etanol).

Stosowany przede wszystkim jako środek konserwujący w przygotowywaniu postaci leku^[5].

Przypisy