E-dur

Znaki chromatyczne w gamie E-dur
Diagram akordu E-dur dla gitary

E-dur – durowa gama muzyczna, której toniką jest e. Jej dźwięki to: e, fis, gis, a, h, cis, dis. Tonacja E-dur zawiera cztery krzyżyki.

Gama E-dur zapisana za pomocą
przygodnych znaków chromatycznych

\relative c'{ \override Staff.TimeSignature #'stencil = ##f s2 \cadenzaOn s2 e1 fis gis a b cis dis e \cadenzaOff } \addlyrics { \small { e1 fis gis a h cis dis e } }

Gama E-dur zapisana za pomocą
znaków przykluczowych

\relative c'{ \key e \major \override Staff.TimeSignature #'stencil = ##f \cadenzaOn e1 fis gis a b cis dis e \cadenzaOff } \addlyrics { \small { e1 fis gis a h cis dis e } }

Pokrewną jej gamą molową jest cis-moll[1], jednoimienną molową – e-moll.

E-dur to również akord, zbudowany z pierwszego (e), trzeciego (gis) i piątego (h) stopnia gamy E-dur.

Akord E-dur

\relative c'{ \override Staff.TimeSignature #'stencil = ##f \cadenzaOn s1 <e gis b> s1 \cadenzaOff }

CDEFGAHCDEFGAH

Znane dzieła w tonacji E-dur:

  • Johann Sebastian Bach – Koncert skrzypcowy BWV 1041
  • Antonio Vivaldi – Koncert op. 8 nr 1 Wiosna
  • Edvard Grieg – Poranek z I suity Peer Gynt
  • Vicente Gómez – Romance de amor (druga część)
  • Fryderyk Chopin – Etiuda op. 10 nr 3

Zobacz też

Zobacz multimedia związane z tematem: E-dur
Zobacz hasło E-dur w Wikisłowniku

Przypisy

  1. ↑ FranciszekF. Wesołowski FranciszekF., Zasady muzyki, wyd. 7, Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1986, s. 127, ISBN 83-224-0250-3 .

Linki zewnętrzne

  • E major scale. [w:] WolframAlpha Computational Knowledge Engine [on-line]. Wolfram Alpha LLC — A Wolfram Research Company. [dostęp 2018-07-07]. (ang.).
  • E major chord. [w:] WolframAlpha Computational Knowledge Engine [on-line]. Wolfram Alpha LLC — A Wolfram Research Company. [dostęp 2018-07-07]. (ang.).
  • p
  • d
  • e
Deses=C
His=C
gisis=a
heses=a
Asas
Eses
ces
Heses
E
his
Ais
fisis
Eis
cisis

W czerwonym pierścieniu znajdują się nazwy tonacji durowych, w zielonym – molowych. Teoretycznie istniejące, ale niestosowane w praktyce tonacje enharmoniczne zapisane są drobną czcionką. W zewnętrznym szarym pierścieniu pokazane są odpowiadające danej gamie znaki przykluczowe.