Gis-moll
gis-moll – gama muzyczna oparta na skali molowej, której toniką jest gis. Gama gis-moll w odmianie naturalnej (eolskiej) zawiera dźwięki: gis, ais, h, cis, dis, e, fis. W zapisie tonacji gis-moll występuje pięć krzyżyków.
Gama gis-moll w odmianie harmonicznej (z VII stopniem podwyższonym o półton):
Gama gis-moll w odmianie doryckiej (z VI i VII stopniem podwyższonym o półton w stosunku do gamy gis-moll naturalnej):
Równoległą gamą durową jest H-dur[1], jednoimienną durową – Gis-dur.
Tonacja w praktyce muzycznej rzadko używana.
Nazwa gis-moll oznacza także akord, zbudowany z pierwszego (gis), trzeciego (h) i piątego (dis) stopnia gamy gis-moll.
Akord gis-moll | |
Znane dzieła w tonacji gis-moll:
- Ferenc Liszt – La campanella
- Fryderyk Chopin – Etiuda op. 25 nr 6
Zobacz też
Zobacz hasło gis-moll w Wikisłowniku |
- pokrewieństwo tonacji
- skala molowa
- znaki przykluczowe
Przypisy
- ↑ FranciszekF. Wesołowski FranciszekF., Zasady muzyki, wyd. 7, Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1986, s. 127, ISBN 83-224-0250-3 .
Linki zewnętrzne
- G♯ minor scale. [w:] WolframAlpha Computational Knowledge Engine [on-line]. Wolfram Alpha LLC — A Wolfram Research Company. [dostęp 2018-07-07]. (ang.).
- G♯ minor chord. [w:] WolframAlpha Computational Knowledge Engine [on-line]. Wolfram Alpha LLC — A Wolfram Research Company. [dostęp 2018-07-07]. (ang.).
- p
- d
- e
W czerwonym pierścieniu znajdują się nazwy tonacji durowych, w zielonym – molowych. Teoretycznie istniejące, ale niestosowane w praktyce tonacje enharmoniczne zapisane są drobną czcionką. W zewnętrznym szarym pierścieniu pokazane są odpowiadające danej gamie znaki przykluczowe.
- SNL: giss-moll