Fernando Vérgez Alzaga
| Kardynał diakon | |||
 Fernando Vérgez Alzaga (2024) | |||
| |||
| Kraj działania | Watykan | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 1 marca 1945 | ||
| Prezydent Gubernatoratu Państwa Watykańskiego | |||
| Okres sprawowania | od 2021 | ||
| Sekretarz generalny Gubernatoratu Państwa Watykańskiego | |||
| Okres sprawowania | 2013–2021 | ||
| Wyznanie | katolicyzm | ||
| Kościół | |||
| Inkardynacja | Zgromadzenie Legionu Chrystusa | ||
| Śluby zakonne | 25 grudnia 1965 | ||
| Diakonat | 15 września 1969 | ||
| Prezbiterat | 26 listopada 1969 | ||
| Nominacja biskupia | 15 października 2013 | ||
| Sakra biskupia | 15 listopada 2013 | ||
| Kreacja kardynalska | 27 sierpnia 2022 | ||
| Kościół tytularny | Santa Maria della Mercede e Sant’Adriano a Villa Albani | ||
| |||
| Data konsekracji | 15 listopada 2013 |
|---|---|
| Miejscowość | Watykan |
| Miejsce | |
| Konsekrator | Franciszek |
| Współkonsekratorzy | Giuseppe Bertello |
Fernando Vérgez Alzaga LC (ur. 1 marca 1945 w Salamance) – hiszpański duchowny rzymskokatolicki, członek Zgromadzenia Legionu Chrystusa, arcybiskup, sekretarz generalny Gubernatoratu Państwa Watykańskiego w latach 2013–2021, prezydent Gubernatoratu Państwa Watykańskiego i tym samym przewodniczący Papieskiej Komisji ds. Państwa Watykańskiego od 2021, kardynał diakon od 2022, członek Rady Kardynałów od 2023.
Życiorys
26 listopada 1969 otrzymał święcenia kapłańskie w zgromadzeniu Legionu Chrystusa. Studiował filozofię i teologię na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim. W 1972 rozpoczął pracę w Watykanie będąc pracownikiem Kongregacji ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego (1972–1984), a następnie Papieskiej Rady ds. Świeckich[1].
10 stycznia 2008 został dyrektorem Biura Telekomunikacji Państwa Watykańskiego[1].
30 sierpnia 2013 został mianowany przez papieża Franciszka sekretarzem generalnym Gubernatoratu Państwa Watykańskiego[1]. 15 października 2013 papież wyniósł go do godności biskupa tytularnego Villamagna in Proconsulari[2]. Sakry udzielił mu 15 listopada 2013 osobiście papież Franciszek.
8 września 2021 został ogłoszony następcą kardynała Giuseppe Bertello na stanowisku Gubernatora Państwa Watykańskiego oraz podniesiony do godności arcybiskupa ad personam. Urząd objął 1 października 2021[3]. 29 maja 2022 podczas modlitwy Regina Coeli papież Franciszek ogłosił jego nominację kardynalską[4][5]. 27 sierpnia Alzaga został kreowany kardynałem diakonem i otrzymał diakonię Santa Maria della Mercede e Sant’Adriano a Villa Albani[6][7]. 29 stycznia 2023 uroczyście objął swój kościół tytularny w Rzymie.
Przypisy
- ↑ a b c NOMINA DEL SEGRETARIO GENERALE DEL GOVERNATORATO DELLO STATO DELLA CITTÀ DEL VATICANO. vatican.va, 2013-08-30. [dostęp 2021-10-20]. (wł.).
- ↑ ELEVAZIONE ALLA DIGNITÀ EPISCOPALE DEL SEGRETARIO GENERALE DEL GOVERNATORATO DELLO STATO DELLA CITTÀ DEL VATICANO. vatican.va, 2013-10-15. [dostęp 2021-10-20]. (wł.).
- ↑ Nomina del Presidente della Pontificia Commissione per lo Stato della Città del Vaticano e Presidente del Governatorato dello Stato della Città del Vaticano. vatican.va. [dostęp 2021-09-08]. (wł.).
- ↑ Papież ogłosił listę 21 nowych kardynałów [online], vaticannews.va, 29 maja 2022 [dostęp 2022-05-30] .
- ↑ Annuncio di Concistoro il 27 agosto per la creazione di nuovi Cardinali [online], press.vatican.va [dostęp 2022-05-29] .
- ↑ Watykan: papież przyznał nowym kardynałom kościoły tytularne. onet.pl. [dostęp 2022-08-27]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (pol.).
- ↑ Kardynałowie Papieża Franciszka. vaticannews. [dostęp 2022-08-27]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (pol.).
Linki zewnętrzne
- Nota biograficzna Fernando Vérgeza Alzagi na stronie Stolicy Apostolskiej. [dostęp 2023-06-29]. (wł.)
- Fernando Vérgez Alzaga w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy [dostęp 2023-06-29] (ang.)
- Fernando Vérgez Alzaga [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2022-05-29] (ang.).
- p
- d
- e
Liczba purpuratów wynosi 237 zaś uprawnionych do udziału w Konklawe wynosi 127
(a) – utracił prawa elektorskie, pomimo nie ukończonych 80 lat
- p
- d
- e
|
- p
- d
- e
|
- p
- d
- e
Hiszpańscy kardynałowie
| Zmarli kardynałowie (XX–XXI wiek) |
|
|---|---|
| Żyjący kardynałowie bez uprawnień elektorskich |
|
| Żyjący kardynałowie elektorzy |
|
- w nawiasach podano daty kreacji kardynalskich
