Halowe Mistrzostwa Świata w Lekkoatletyce 2010 – sztafeta 4 × 400 m mężczyzn
- Główny artykuł: Halowe Mistrzostwa Świata w Lekkoatletyce 2010.
Sztafeta amerykańska po zwycięskim biegu (od lewej: Tavaris Tate, Bershawn Jackson, Greg Nixon i Jamaal Torrance) | |
Złoty medal | Stany Zjednoczone |
---|---|
Srebrny medal | Belgia |
Brązowy medal | Wielka Brytania |
Sztafeta 4 x 400 metrów mężczyzn – jedna z konkurencji rozgrywanych podczas 13. Halowych Mistrzostw Świata w hali Aspire Dome w Dosze.
Eliminacje odbyły się 13 marca, a finał 14 marca.
Terminarz
Data | Godzina | Runda |
---|---|---|
13 marca 2010 | 10:00[1] | Eliminacje |
14 marca 2010 | 18:50[1] | Finał |
Rezultaty
CR – rekord mistrzostw | NR – rekord kraju |
PB – rekord życiowy | SB – najlepszy wynik w sezonie |
Eliminacje
Awans do finału uzyskiwały po 2 najlepsze sztafety z każdego biegu (Q) oraz 2 z najlepszymi czasami spośród tych z dalszych miejsc (q).
Pozycja | Bieg | Reprezentacja | Zawodnicy | Czas | Uwagi |
---|---|---|---|---|---|
1. | 1 | Stany Zjednoczone | Greg Nixon, LeJerald Betters, Tavaris Tate, Kerron Clement | 3:05.78 | Q, SB |
2. | 1 | Jamajka | Edino Steele, Sanjay Ayre, Lancford Davis, Ricardo Chambers | 3:06.03 | Q, SB |
3. | 1 | Dominikana | Arismendy Peguero, Alvin Harrison, Félix Sánchez, Yoel Tapia | 3:06.30 | q, NR |
1. | 2 | Belgia | Jonathan Borlée, Antoine Gillet, Nils Duerinck, Kevin Borlée | 3:08.84 | Q, PB |
4. | 1 | Wielka Brytania | Conrad Williams, Nigel Levine, Luke Lennon-Ford, Christopher Clarke | 3:09.59 | q, SB |
2. | 2 | Bahamy | Michael Mathieu, La'Sean Pickstock, Juan Lewis, Andretti Bain | 3:09.68 | Q, SB |
5. | 1 | Czechy | Jiří Vojtík, Josef Prorok, Pavel Jirán, Theodor Jareš | 3:09.76 | SB |
3. | 2 | Rosja | Maksim Dyłdin, Walentin Kruglakow, Vladimir Antmanis, Dmitry Buryak | 3:09.86 | SB |
4. | 2 | Polska | Piotr Klimczak, Marcin Sobiech, Marcin Marciniszyn, Kamil Budziejewski | 3:09.86 | SB |
5. | 2 | Francja | Richard Maunier, Yannick Fonsat, Hugo Grillas, Nicolas Fillon | 3:11.40 | SB |
6. | 1 | Irlandia | Nick Hogan, Brian Gregan, Brian Murphy, Billy Ryan | 3:13.00 | SB |
– | 2 | Botswana | Pako Seribe, Isaac Makwala, Thapelo Ketlogetswe, Sakaria Kamberuka | 9:99.99 !DQ |
W drugim biegu eliminacyjnym drugie miejsce zajęła sztafeta Botswany, z czasem 3:09,60 – halowym rekordem Afryki. Została ona jednak zdyskwalifikowana za przekroczenie strefy zmian[2].
Finał
Pozycja | Reprezentacja | Zawodnicy | Czas | Uwagi |
---|---|---|---|---|
Stany Zjednoczone | Jamaal Torrance, Greg Nixon, Tavaris Tate, Bershawn Jackson | 3:03.40 | WL | |
Belgia | Cédric Van Branteghem, Kévin Borlée, Antoine Gillet, Jonathan Borlée | 3:06.94 | NR | |
Wielka Brytania | Conrad Williams, Nigel Levine, Christopher Clarke, Richard Buck | 3:07.52 | SB | |
– | Dominikana | Arismendy Peguero, Alvin Harrison, Felix Sánchez, Yoel Tapia | 9:99.99 !DQ | |
– | Bahamy | Michael Mathieu, Andretti Bain, La'Sean Pickstock, Chris Brown | 9:99.99 !DNF | |
– | Jamajka | Edino Steele, Sanjay Ayre, Lancford Davis, Ricardo Chambers | 9:99.99 !DNF |
Przypisy
Linki zewnętrzne
- Pełne wyniki konkurencji w bazie IAAF. iaaf.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-03-16)]. (ang.).
- p
- d
- e
|
- p
- d
- e