Joe Dundee

Joe Dundee
Samuel Lazzaro
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

15 sierpnia 1903
Rzym

Data i miejsce śmierci

31 marca 1982
Baltimore

Obywatelstwo

Stany Zjednoczone

Wzrost

170 cm

Styl walki

praworęczny

Kategoria wagowa

półśrednia

Bilans walk zawodowych
Liczba walk

130

Zwycięstwa

86

Przez nokauty

25

Porażki

22

Remisy

11

Joe Dundee (właśc. Samuel Lazzaro, ur. 15 sierpnia 1903 w Rzymie, zm. 31 marca 1982 w Baltimore[1]) – amerykański bokser, zawodowy mistrz świata kategorii półśredniej.

Urodził się we Włoszech, ale jako dziecko wyemigrował z rodziną do Stanów Zjednoczonych i osiedlił się w Baltimore. Jego młodszy brat Vince Dundee był również zawodowym bokserem, mistrzem świata w wadze średniej.

Joe Dundee rozpoczął karierę boksera zawodowego w 1919. Walczył w wadze półśredniej. Pierwsze dwa pojedynki przegrał, ale potem większość walk wygrywał, choć np. w 1922 doznał porażki przez dyskwalifikację z byłym mistrzem świata w wadze koguciej Kidem Williamsem. 16 lipca 1925 zremisował z Lewem Tendlerem, a po serii kolejnych dwunastu zwycięstw zmierzył się 24 czerwca 1926 w Madison Square Garden w Nowym Jorku z Mickeyem Walkerem, który miesiąc wcześniej stracił mistrzostwo świata w wadze półśredniej. Dundee wygrał tę walkę przez techniczny nokaut w 8. rundzie.

Po stoczeniu następnych siedmiu walk, z których przegrał tylko jedną, Dundee spotkał się 6 czerwca 1927 w Nowym Jorku w pojedynku o mistrzostwo świata w wadze półśredniej. Po 15 rundach wygrał niejednogłośnie na punkty z obrońcą tytułu Pete’em Latzo i został nowym mistrzem[1][2]. W obronie tytułu Dundee stoczył walkę no decision z Billym Drako, którą zdaniem prasy wygrał[3]. Później odbył kilka pojedynków towarzyskich, w których mistrzostwo nie było stawką. 21 marca 1929 National Boxing Association pozbawiła Dundee'ego tytułu mistrza świata za uchylanie się od walki z Young Jackiem Thompsonem lub Jackie Fieldsem. Był jednak nadal uznawany za mistrza przez NYSAC.

25 lipca 1929 w Detroit Dundee spotkał się z Jackie Fieldsem, który od 25 marca tego roku był uważany przez NBA za mistrza świata, w pojedynku o uniwersalne mistrzostwo świata w wadze półśredniej. W 2. rundzie Dundee został dwukrotnie powalony na deski, a następnie zadał cios poniżej pasa, za który został zdyskwalifikowany[4].

Stoczył potem jeszcze 13 walk, z których warto wspomnieć porażkę z Benem Jebym we wrześniu 1930 i w lutym 1931 zakończył zawodowe uprawianie boksu. Zmarł w 1982.

Przypisy

  1. ↑ a b Joe Dundee [online], boxingbiographies.co.uk [dostęp 2015-04-05]  (ang.).
  2. ↑ Barry J.B.J. Hugman Barry J.B.J., 1927-06-03 Joe Dundee w pts 15 Pete Latzo, Polo Grounds, Manhattan, NYC, New York, USA - WORLD [online], boxrec.com [dostęp 2015-04-05] [zarchiwizowane z adresu 2015-04-10]  (ang.).
  3. ↑ Barry J.B.J. Hugman Barry J.B.J., 1927-07-13 Joe Dundee nd-w pts 10 Billy Drako, Redland’s Baseball Park, Cincinnati, Ohio, USA - WORLD [online], boxrec.com [dostęp 2015-04-05]  (ang.).
  4. ↑ Barry J.B.J. Hugman Barry J.B.J., 1929-07-25 Jackie Fields w disq 2 (15) Joe Dundee, The Fairgrounds, Detroit, Michigan, USA - WORLD [online], boxrec.com [dostęp 2015-04-05]  (ang.).

Bibliografia

  • Joe Dundee [online], boxingbiographies.co.uk [dostęp 2015-04-05]  (ang.).
  • Joe Dundee (Samuel Lazzaro) [online], The Cyber Boxing Zone Encyclopedia [dostęp 2015-04-05]  (ang.).
  • Wykaz walk zawodowych Joego Dundee [online], boxrec.com [dostęp 2017-08-18]  (ang.).
  • Joe DUNDEE [online], Sport & Note [dostęp 2015-04-05]  (ang.).
  • p
  • d
  • e