Wilfred Benítez

Wilfred Benítez
Ilustracja
Benítez (z prawej) z dziennikarzem Joe McLaughlinem w 1980
Pseudonim

El Radar, Bible of Boxing

Data i miejsce urodzenia

12 września 1958
Nowy Jork

Obywatelstwo

Portoryko

Wzrost

178 cm

Styl walki

praworęczny

Kategoria wagowa

junior półśrednia, półśrednia, lekkośrednia

Bilans walk zawodowych[a]
Liczba walk

62

Zwycięstwa

53

Przez nokauty

31

Porażki

8

Remisy

1

  1. Bilans walk aktualny na 18.09.1990.

Wilfred Benítez (ur. 12 września 1958 w Bronx w Nowym Jorku) – portorykański bokser, zawodowy mistrz świata trzech kategorii.

Wilfred Benítez był bokserem, który umiejętnie łączył agresywny styl boksowania z umiejętnościami obrony. Swój pierwszy tytuł zawodowego mistrza świata zdobył w wieku 17 lat, co jest do tej pory rekordem[1].

Rozpoczął karierę boksera zawodowego w 1973, w wieku 15 lat. 6 marca 1976 w San Juan zmierzył się z obrońcą tytułu mistrza świata federacji WBA w wadze junior półśredniej Antonio Cervantesem z Kolumbii. Cervantes miał wówczas 30 lat i był mistrzem świata od 1972. Benítez pokonał go niejednogłośnie na punkty i zdobył swój pierwszy tytuł. W jego obronie zwyciężył 31 maja 1976 Emiliano Villę na punkty i Tony’ego Petronellego 16 października tego roku przez techniczny nokaut w 3. rundzie; obie walki odbyły się w San Juan.

W 1977 WBA pozbawiła Beníteza tytułu za odmowę rewanżu z Cervantesem. 3 sierpnia tego roku w Nowym Jorku Benítez pokonał Raya Chaveza Guerrero przez TKO w 15. rundzie w obronie tytułu mistrza świata wagi junior półśredniej uznawanego przez NYSAC[2]. Po tej walce przeszedł do wagi półśredniej.

18 listopada 1977 w Nowym Jorku pokonał niejednogłośnie przyszłego mistrza świata Bruce’a Curry’ego, mimo że trzy razy był powalony na deski. W rewanżu 4 lutego 1978 pokonał Curry’ego dwa do remisu.

14 stycznia 1979 w San Juan Benítez zdobył pas mistrza świata wagi półśredniej federacji WBC po niejednogłośnej wygranej na punkty z dotychczasowym czempionem Carlosem Palomino z Meksyku. Obronił ten tytuł wygrywając na punkty z Haroldem Westonem (z którym zremisował w 1977) 25 marca 1979 w San Juan. W następnej walce spotkał się 30 listopada tego roku w Caesars Palace w Las Vegas z Sugar Rayem Leonardem. Leonard wygrał przez techniczny nokaut w 15. rundzie i zdobył tytuł mistrza świata. Była to pierwsza porażka Beníteza.

Benítez zmienił kategorię na junior średnią i 23 maja 1981 w Las Vegas (również w Caesars Palace) został w niej mistrzem świata WBC, wygrywając przez techniczny nokaut w 12. rundzie z obrońcą tytułu Maurice’em Hope’em. 11 listopada tego roku w las Vegas obronił mistrzostwo po wygranej na punkty z przyszłym mistrzem świata Carlosem Santosem. Był to pierwszy w historii pojedynek o tytuł zawodowego mistrza świata w boksie stoczony pomiędzy dwoma Portorykańczykami. W kolejnej walce o tytuł 30 stycznia 1982 w Caesars Palace pokonał byłego mistrza świata kategorii lekkiej i półśredniej Roberto Durána. 3 grudnia tego roku w Nowym Orleanie uległ niejednogłośnie Thomasowi Hearnsowi i utracił pas mistrza świata.

Walczył do 1986, ale jego zdrowie zaczęło szwankować. 14 lipca 1984 w Monte Carlo inny były mistrz świata wagi junior średniej Davey Moore wygrał z nim przez TKO w 2. rundzie. W 1990 Benítez powrócił na ring, stoczył cztery walki (2 wygrane i 2 przegrane) i ostatecznie zakończył karierę.

Został wybrany w 1996 do Międzynarodowej Bokserskiej Galerii Sławy.

Od lat cierpi na zaawansowaną encefalopatię bokserską[3]. Opiekował się nim matka do swej śmierci w 2008. 28 grudnia 2012 doznał udaru mózgu i był hospitalizowany[4].

Przypisy

  1. Wilfred Benitez [online], International Boxing Hall of Fame [dostęp 2013-01-27]  (ang.).
  2. Wilfred Benitez vs. Ray Chavez Guerrero [online], boxrec.com [dostęp 2013-01-27]  (ang.).
  3. RickR. Maese RickR., Wilfred Benítez: Ex-Champion Is A Shell Of His Former Self [online], Puerto Rico Herald, 11 sierpnia 2003 [dostęp 2013-01-27]  (ang.).
  4. JhonnyJ. Gonzalez JhonnyJ., Wilfred Benitez is Fine, Recovering From Mild Stroke [online], Boxing Scene.com, 29 grudnia 2012 [dostęp 2013-01-27]  (ang.).

Linki zewnętrzne

  • James B. Roberts, Alexander G. Skutt: The Boxing Register. International Hall of Fame Official Record Book. Wyd. 4. Ithaca: McBooks Press, Inc., 2006, s. 294-297. ISBN 978-1-59013-121-3. (ang.).
  • ArmandoA. Paz ArmandoA., Wilfred Benitez: Teenage Boxing Grandmaster. Part 1 of 3 [online], Boxing Articles.com, 30 lipca 2010 [dostęp 2014-10-25] [zarchiwizowane z adresu 2012-09-01]  (ang.).
  • Wilfred Benitez [online], International Boxing Hall of Fame [dostęp 2013-01-27]  (ang.).
  • Wilfred Benitez (the „Bible of Boxing”) [online], The Cyber Boxing Zone Encyclopedia [dostęp 2013-01-27]  (ang.).
  • Wykaz walk zawodowych Beníteza [online], boxrec.com [dostęp 2013-01-27]  (ang.).
  • p
  • d
  • e
  • p
  • d
  • e
  • p
  • d
  • e